คชา ไอ้เด็กขี้อ่อย....
มันรู้ตัวบ้างไหมว่าสายตาที่คนอื่นมองตัวเองน่ะเป็นยังไง
อยู่ๆก็มาถลกกางเกงลงต่อหน้าประชาชี ถึงจะเพื่อนๆกันก็เหอะ แต่ผมหวงนิ ขาขาวๆ
ก้นกลมๆนั่น เก็บไว้ให้ผมดูคนเดียวก็พอแล้ว
ยังไม่พอ ยังจะกล้าถอดเสื้อในที่สาธารณะอีก
เจ้าตัวคงไม่รู้ตัวนะสิว่าทั้วทั้งหน้าอกน่ะ มีแต่รอยจูบที่ผมทำทิ้งไว้เต็มไปหมด
ขืนไอ้พวกนี้เห็นแล้วจะแก้ตัวว่ายังไง
แต่ก็ไม่แปลกหรอกครับที่คชาจะไม่รู้ เพราะผมเป็นคนอาบน้ำแต่งตัวให้เค้านะสิครับ
ขืนรอคุณชายคชาเธออาบเอง คงไม่ได้ไปไหนกันพอดี เมื่อก่อนตอนที่ผมยังไม่ได้เค้า
ผมก็สงสัยทำไมคชาอาบน้ำนานจัง พอได้อาบน้ำด้วยกันถึงเข้าใจ คือเช้าๆคชาจะยังไม่ตื่นดี
เค้าก็จะเสียเวลายืนเหม่ออยู่ตามจุดต่างๆในห้องน้ำ ผมบีบยาสีฟันใส่แปรงยัดใส่มือให้
บางทีเค้าก็จะยืนเอ๋อสักพัก แล้วถึงค่อยเริ่มแปรงฟันช้าๆ พอพาไปอาบน้ำ
เจ้าตัวจะยืนนิ่งๆใต้ฝักบัว ไม่เริ่มทำอะไรสักกะที ผมทนไม่ไหวผมเลยอาบให้เสร็จสรรพ
แถมบางทีมีโบนัสพิเศษ อาบสะอาดทั้งนอกทั้งในด้วยอุปกรณ์เสริมส่วนตัวของผมเอง exclusive
เพื่อคุณนนทนันท์เค้า
(ก็ต้องมีค่าแรงให้ผมบ้างใช่ไหมครับ เห่อๆๆๆ) ทีนี้พอวันไหนที่มีพิธีกรรมการล้างหน้าไก่แต่เช้าอย่างวันนี้
พอเสร็จกิจ คุณหนูนนทนันท์เธอก็อ่อนเปลี้ยเพลียแรงพาลจะหลับเอาเสียให้ได้
ร้อนถึงผมที่ต้องลากเค้ามานั่งจุมปุ๊กในห้องน้ำ อาบน้ำสระผมควักล้างให้ใสสะอาด
เสร็จแล้วก็จับทาแป้งแต่งตัว ป้อนข้าวป้อนน้ำ พาขับรถไปส่งที่ทำงาน ออครับ
ไอ้ที่คุณๆเคยเห็นเค้าปรนนิบัติพัดวีผมสมัยอยู่ในบ้านแม็คนั่นน่ะภาพมายาชัดๆ ตอนนี้มีแต่ผมที่ต้องตามล้างตามเช็ดให้คุณหนูแก
ถ้าไม่ได้ดั่งใจนี่ถึงขั้นงอแงชนิดที่หม่าม๊ากับป้านกยังเอาไม่อยู่เลยทีเดียว
ผมกับเพื่อนๆก็เตะบอลเล่นกันไป ส่วนเค้าก็ให้นั่นคอยแจกน้ำแจกผ้าเย็นอยู่ข้างสนาม
ถึงจะยังหน้างออยู่บ้าง เค้าก็ยอมทำตามคำสั่งแต่โดยดี แรกๆก็ตั้งหน้าตั้งตาเชียร์เราอยู่หรอก
แต่พอผมหันไปมองอีกที ก็เจอเค้าคุยโทรศัพท์หัวเราะต่อกระซิกกับใครก็ไม่รู้ซะแล้ว
“อ้าว เหรอ เหรออออ อะไรอ่ะเบ้บ เวิ่นอีกล่ะ.........เอ่อ กูรู้แล้ว
คิดถึง ............จ้า....”
“คชา!”
“แว๊ก อะไรเล่า จะเสียงดังทำไมวะเต๋า ตกใจหมด”
“คุยโทรศัพท์กับใคร ทำไมต้องมีจ๊ะจ๋า”
“โอ้ยยย ก็เพื่อน คุยไม่ได้เหรอไง”
แหมะ มีขึ้นเสียงกลับ คิดว่าผมจะกลัวรึไง
“ไม่ได้ วางสายเลย”
“ทำไมล่ะเต๋า ก็กูเบื่อไม่มีไรทำอ่ะ”
“งั้น..........ลงมาเตะบอล วางสายดิ เร็วๆ เดี๊ยะ!”
ผมยืนกร่างโวยวายจนคชาเริ่มหน้าเสีย เอามือป้องโทรศัพท์ ซุบซิบอะไรไม่รู้แล้วก็วางหูไป
“อะไรของมึงนักหนา ไหนบอกเดี๋ยวเจ็บขา ไม่ให้เล่นไง”
“เอ่อออ
ถ้าเจ็บเดี๋ยวจะนวดให้”
“แล้วเสื้อ?”
“ไม่ต้องเปลี่ยน เล่นทั้งอย่างงี้แหละ จะเล่นไม่เล่น”
ถามอะไรเยอะแยะ ต้องให้ขู่สินะ
“เล่นสิคร้าบบบบ งื้อออออ”
ตัวเล็กเปลี่ยนรองเท้าแล้ววิ่งหยอยๆลงสนามนำหน้าผมไป ไม่ต้องบอกก็รู้เลยอะว่าใครโทรมา
เรียกกันหวานหยดมดขึ้น เบ้บงั้นเบ้บงี้เนี่ย
ไอ้แม็กซ์แหงๆ ไอ้นี่ก็แปลก โทรมาทำหวานเต๊าะเมียชาวบ้านเค้าอยู่ได้ แถมไอ้เด็กตัวแสบของผมนี่ก็คุยเล่นอยู่กับเค้าเป็นชั่วโมง
จะคุยอะไรกันนักหนา มันยังมีหน้ามาบอกอีกนะ ว่านั่นนะคู่จิ้นมัน เออใช่สิ
แม็กซ์น่ะคู่จิ้น ส่วนเต๋านี่คู่จริงสินะ อย่าให้กูได้ประกาศศักดานะเมิง
ไอ้เบ้บมีตาย
หลังจากที่พวกผมเล่นกันจนเหนื่อยก็ดึกเต็มที่ ไอ้หนูเริ่มตาแดงๆซึมๆเดินสโลสเล
มองเหม่อๆไร้ทิศทาง คือเค้าง่วงนั่นแหละครับ
ผมเลยจูงมือเค้าเดินขึ้นน้องมาร์ชมุ้งมิ้งของผม คาดเข็มขัดจัดหมอนอะไรให้เสร็จ
ก่อนเค้าจะผลอยหลับไป ยังมีหน้ามาสั่งอีกนะ
“ต๋าวววว พากลับบ้านทีนะ คิดถึงหมั่มม๊าแล้ว”
“ค้าบๆ”
ฝันไปเถอะครับว่าจะให้กลับ คือผมโทรไปขอแม่หมวยไว้แล้ว
ก็ว่าจะให้อยู่ด้วยกันจนกว่าผมจะเดินทางนั่นแหละ จะว่าผมเอาแต่ใจพรากลูกพรากแม่เค้ามาก็ได้
แต่ต้องเข้าใจนะว่าผมเนี่ย แทบจะไม่ได้อยู่กับเค้าเลย เดี๋ยวก็ออกต่างจังหวัด
เดี๋ยวก็ไปต่างประเทศ หยุดเดือนนึงก็แค่วันสองวัน
แทบจะไม่ได้เจอกันเลยเหอะ เอาเป็นว่าขอลักพาตัวกลับบ้านเลยละกัน
“ชา ถึงบ้านแล้ว ตื่นครับ”
“งื้อออออ”
“ขี้เซาเอ้ย ตื่นๆ ฟ๊อด”
ผมหอมแก้มใสเปื้อนน้ำลายยืดนั่นไปซะหนึ่งที เจ้าตัวกระพริบตาปริบๆ
“ต๋าววววว ทำไมมาที่นี่อ่ะ แล้วบ้านกูล่ะ”
“ก็นี่ไง บ้านของเรา จะเดินลงดีๆหรือจะให้อุ้มเข้าบ้าน หื้ม”
“เฮ้ย ไม่ต้องๆ กูเดินเองได้ จะพามาบ้าน ทำไมไม่ถามกันก่อนวะ”
“นี่ตีสองกว่าแล้ว นอนนี่แหละ ใกล้กว่าตั้งเยอะ ปะๆ”
ผมเอามือรวบโอบเอวบาง อีกข้างก็หิ้วกระเป๋าทั้งของเค้าและของผม ดันตัวเล็กให้เดินเข้าบ้าน
เค้าอิดออดแต่เพราะทั้งเหนื่อยทั้งง่วงเลยไม่ได้เถียงว่าอะไร
ผมถอดเสื้อยืดสีเทาชุ่มเหงื่อของเค้าออก(ขนาดเหงื่อยังหอมอะครับ คนบ้าอะไร
น่ากินน่าดมไปหมดทั้งตัว) แล้วพาไปอาบน้ำ เจ้าตัวงี้ยืนตัวลีบแทบจะสิงกำแพง
สงสัยกลัวผมจัดหนักหรือยังไง คือหน้าตาผมดูหื่นขนาดนั้นเลยเหรอครับ คือไม่ใช่ว่าผมไม่อยากนะ แต่เมื่อเช้าตอนผมควักล้างทำความสะอาดให้เค้า
ผมเห็นสีแดงจางๆปนกับน้ำขาวขุ่นๆไหลออกมาจากข้างในเค้า เลยอดเป็นห่วงไม่ได้
สงสัยผมจะเล่นแรงไป ทำปลอกปากกาเมจิกบาดเค้าเข้านะสิ ป่านนี้คงระบมน่าดู
สงสารชาเค้านะครับ รักเมียก็ต้องถนอมบ้าง
“มายืนดีๆ ไม่ทำอะไรหรอกหน่า รีบอาบจะได้รีบนอนนะ พรุ่งนี้เต๋าต้องตื่นเช้าไปกอง”
ผมบีบยาสีฟันโคโดโมะใส่แปรงสีฟันลายคุณช้าง (ครับ หนูน้อยยังใช้ยาสีฟันเด็กอยู่เลย
ตอนผมเห็นยังแอบอึ้ง นี่กูกำลังพรากผู้เยาว์หรือปล่าว)แล้วยัดใส่มือไอ้ดื้อ
คชายืนแปรงฟันในขณะที่มีผมอาบน้ำฟอกสบู่ให้เค้าไปด้วย
“อ้าว แล้วใครจะไปส่งกูกลับบ้านอ่ะ”
เด็กน้อยที่พึ่งบ้วนปากเสร็จถาม
“เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยว่ากัน ถามมากจริง ปะๆ ใส่เสื้อผ้าแล้วไปนอน”
ผมเช็ดตัวให้เค้าลวกๆ จูงเค้าออกมาจากห้องน้ำ แล้วโยนชุดนอนของผมให้ใส่
ไม่ต้องทาสักวันก็ได้มั้งโลชั่นน่ะ ผมง่วง
“อ้าว อะไรวะ เมิงคุย....”
“จะนอนดีๆหรือจะเรียนศิลปะ? เอาไหมสีเทียนแท่งใหญ่ๆน่ะ”
“มะ ไม่เป็นไร กูนอนแร้ววว”
คชารีบกระโดดขึ้นเตียงแล้วม้วนตัวเองไว้ในกองผ้าห่ม
สงสัยคงเจ็บข้างหลังจริงๆนั่นแหละ อยากจะทายาให้แต่ก็กลัวอดใจไม่ไหวนะครับ ผมกอดคชาที่นอนดิ้นยุ๊กยิ๊กสักพักก็ผลอยหลับไป
ผมไม่ได้เอาแต่ใจแบบไร้เหตุผลนะครับ ก็แค่อยากให้เค้าสนิทกับน้องๆผม
ให้หัดทำกับข้าว ดูแลผมบ้าง ไม่งั้นพอไปบ้านเค้าทีไรก็เข้าทางเค้าหมด
ผมรู้สึกเหมือนตัวเองแต่งเข้าบ้านคชายังไงไม่รู้แถมเวลาคชาอยู่บ้านก็มัวแต่ชวนกันเล่นกับน้อง
ไม่ค่อยจะได้อยู่กันสองคนเลย เอาเป็นว่าให้เค้ามาอยู่เงียบๆที่บ้านผมนี่ละกัน
อีกหน่อยจะได้ชิน ไม่งอแงร้องกลับบ้านเวลาต้องมาอยู่จริงๆ หึๆ
Kacha’s mind
เมื่อคืนผมฝันร้าย.....
ผมฝันว่ามีสีเทียนสีชมพูแท่งยักษ์ใหญ่หน้าเหมือนไอ้เผือกวิ่งตามหลอกหลอน
ผมงี้วิ่งหนีมันทั้งคืนจนหอบแฮ๊กไปหมด พอตื่นมาก็เจอแขนขาวๆพาดทับอกผม มิน่าล่ะ
ก็ว่าทำไมหายใจไม่ค่อยออก ไอ้เผือกเอ้ย ผมหยิกแขนขาวๆนั่นซะหนึ่งทีแล้วขยับตัวออกห่าง
สักแป๊บมันก็ขยับมากอดผมอีก ขี้เซาจริง คงเหนื่อยแหละครับ ทำงานหนักทั้งเดือน
พอได้หยุดซะวันนึงก็ต้องมาพาผมไปเตะบอลอีก แถมยังตื่นเช้านอนดึกอยู่ทุกวัน
ถึงหลังๆนี่พ่อจะงี่เงาไร้เหตุผลเอาแต่ใจตัวเองอยู่บ้าง
แต่พอเห็นหน้าแมวๆแล้วก็โกรธไม่ลงหรอกครับ ว่าแล้วก็บิดจมูกซะที ฮึ!
“ชา... กวนทำไม อยากออกกำลังกายตอนเช้าเหรอ”
แว๊ก ไอ้เผือกตื่นแล้ว
“ปะปล่าววว นอนนะเต๋านอน ยังไม่ต้องรีบตื่น เอ่เอ๊ ภูเขาสูงใหญ่
มีต้นไม้และมีลำธาร.....”
“ภูเขาลำธารอะไรล่ะ ต้องตื่นแล้ว เดี๋ยวไปเข้ากองไม่ทัน เผื่อรถติดอีก
เฮ้อ”
เต๋าถอยหายใจเบาๆแล้วดึงผมเข้าไปกอด ก่อนจะเขี่ยปลายจมูกบนหน้าผากผมเล่น
“เพราะงี้เลยไม่ได้ไปนอนบ้านกู กลัวขับรถกลับมาไม่ทันเหรอ”
“อื่ม นั่นด้วย”
“งั้น... เดี๋ยวกูนั่งแทกซี่กลับเองก็ได้นะ มึงจะได้ไม่ต้องขับรถไปส่ง”
เต๋าดีดตัวผึงลุกขึ้นจากเตียง พอๆกับที่เสียงนาฬิกาปลุกดังพอดี
“อยู่นี่แหละ วันนี้บ่ายแก่ๆก็เสร็จแล้ว อยู่บ้านทำอะไรเล่นไป”
“ห๊า ให้อยู่เฉยๆรอเนี่ยนะ บ้านมึงไม่เห็นมีไรให้เล่นเลยวะ”
“ก็.....พับผ้า จัดกระเป๋าเดินทางให้เต๋า เก็บเตียง ทำกับข้าว
อะไรก็ทำไปสิ”
“พ่อง...แล้วทำไมกูต้องทำด้วยอ่ะ”
ผมนี่ฟึดฟัดใหญ่แล้วครับ
“ทำไมครับ หรือคุณหนูคชาทำไม่เป็น หัดเอาไว้บ้างสิ จะได้เอาไว้ปรนนิบัติผัว”
“ปรนนิบัติใครนะไอ้เผือก”
“อ้อ ปล่าวครับปล่าว ตามนั้นแหละ เดี๋ยวเต๋าอาบน้ำก่อน เตรียมเสื้อผ้า
หาข้าวเช้าให้กินที”
เฮ้ยยยยย นี่มันเอาจริงใช่ไหม ถึงขั้นให้เตรียมเสื้อผ้าให้เนี่ย โอ้ยยย
มันจะใส่อะไรวะวันนี้ คุ้ยตู้เสื้อผ้าแป๊ป(บ่นไปงั้นแต่ก็ยอมทำแต่โดยดี)
หลังจากที่ผมแมตช์เสื้อกับกางเกงชุดหล่อให้คุณเต๋าเธอแล้ว
ก็ลงมาหาข้าวข้างล่าง ไม่ได้ต้องทำอะไรหรอกครับ ก็ป้าทำไว้ให้แล้ว
ผมแค่มีหน้าที่ตักใส่ชาม บ้านนี้มื้อเช้าชอบกินข้าว
ถ้าเป็นหม่าม๊าผมคงได้กินขนมปังไข่ดาวอะไรไป เอาเถอะครับ ข้าวต้มหมูก็ดีเหมือนกัน
น้องเต๋อน้องต๋อกินข้าวเสร็จก็รีบไปโรงเรียน
ส่วนป้ากับพ่อต๋อยก็มีอะไรต้องทำกันทั้งวัน สรุปผมต้องอยู่บ้านคนเดียวจริงๆใช่ไหม แล้วกูจะเล่นกะใครฟะ
ฮืออออ
สักพักเต๋าก็ตามลงมากินข้าว(คนอะไร อาบน้ำเร็วอย่างกะจรวด) เหมะ
ผมนี่เลือกเสื้อผ้าเก่งจริงๆแหละครับ ดูเอาเถอะ หล่อมาเชียว
“ต๋าวววว ดื่มไรดี”
“เอาชานม”
เต๋านั่งปุลงบนเก้าอี้แล้วจัดการกับข้าวต้มตรงหน้าทันที
รีบขนาดนี้จะติดคอไหมวะพ่อเอ้ย
“ห๊ะ แต่เช้าเลยอะนะ “
“อื่ม เทใส่แก้วไปกินในรถด้วย แก้วสีแดงใสๆในตู้น่ะ เอาน้ำแข็งเยอะๆ
เอ่อนั่นแหละๆ ปักหลอดด้วยสิเอ๊า”
โอ้ยยยยย สั่งเยอะจริงพ่อคุณ เมิงไม่ลุกขึ้นมาทำเองวะ ดูมันดิ
นั่งกินข้าวสบายใจเฉิบ กูยังไม่ได้กินเลยนะเว้ยเฮ้ย
พอคุณเค้ากินข้าวเสร็จ ยังบังคับให้ผมเดินไปส่งที่รถอีก
มึงเป็นเหี้ยไร กลัวโดนลักพาตัวรึไงวะ แค่หน้าบ้านเนี่ย
“ไปทำงานแล้วนะคับ ที่บ้านมีขนมของกินเยอะแยะ แต่ถ้าอยากกินอย่างอื่น
เงินอยู่ตรงหัวเตียงนะ”
“ครับ”
“กุญแจเสือเฒ่าแขวนอยู่ข้างประตู อย่าขับไปไกลล่ะ เดี๋ยวพัง”
เต๋าหมายถึงรถคันเก่าสีดำที่เต๋ากับพ่อช่วยกันซ่อมนั่นแหละ หวงอย่างกะลูก
ถ้าผมขับของมันไปชน มันจะฆ่ากูตายไหมวะ
“จ้า”
“อยากได้อะไร ถามพ่อได้นะ อยู่ให้สบายเหมือนบ้านตัวเองเลย”
“อืม”
“ถ้าใครมากดกริ่งหน้าบ้านก็ดูก่อนนะ ไม่รู้จักห้ามเปิด”
“เอ้อ”
“เดี๋ยวจะคอยโทรมาเช็คทั้งวัน รอรับสายด้วยละ”
“เอ่อๆๆๆๆๆ มึงมีอะไรจะสั่งเสียอีกไหมเนี่ย แค่ไปกองทำอย่างกะจะไปสนามรบ”
“ไม่มีแล้วจ้า ก็เป็นห่วงนิ”
“งั้นกูเข้าบ้านละนะ”
ผมนี่หันหลังกลับเข้าบ้านแต่ก็ต้องเบรกเอี๊ยดแทบไม่ทันเมื่อเต๋าตะโกนเรียกผมด้วยน้ำเสียงร้อนรน
“เดี๋ยว!!! ชาๆ มานี่”
แมวกวักกวักมือเรียกผมหยอยๆ
“อาลายยยย”
ผมเดินลากขาเอี่อยเข้าไปใกล้ อยู่ๆไอ้เผือกก็กระชากแขนผมให้โน้มลงแล้ว....
“จุ๊บ! รักนะครับคนดี รอพี่กลับมานะ”
“พ่องงงงง มึงเป็นเหี้ยอะไรของเมิ้งงงง ใครเห็นบ้างไหมวะเนี่ย”
“ไม่มีใครเห็นหรอกหน่า ขอกำลังใจในการทำงานบ้างไม่ได้รึไง ไปละๆ”
กำลังใจห่านอะไร กูอายจนหน้าแดงหมดแล้วเนี่ย เหี้ยเอ้ย
“เอ้อ รีบๆไปเลย ไม่งั้นตาย”
ผมก็ได้แต่ตะโกนไล่หลังแหละครับ
เพราะไอ้โจรขโมยจูบมันทำเฟี้ยวใส่แว่นดำขับรถไปไกลแล้ว ผมเลยเดินกลับเข้าบ้าน เฮ้อ
ทำอะไรก่อนดี เก็บเตียงก่อนแล้วกันนะงั้น
Tao’s mind
คชาของผม.....
หน้าก็หว๊านหวาน ตัวก็ห๊อมหอม ถึงจะเกรียนไปบ้าง แต่ก็ต้องเข้าใจ
จับผู้ชายแมนๆมาทำเมียก็เงี้ยแหละ วันนี้ผมโทรไปเช็คก็เห็นเค้าง่วนทำโน้นทำนี่
พอบ่ายๆก็งีบ ป่านนี้คงตื่นมาทำข้าวเย็นให้ผมแล้วมั้ง วันนี้ผมมีความสุขกับการทำงานมาก
จนพี่ไมค์แขวะ มึงเป็นบ้าอะไร ยิ้มหน้าแมวอยู่ได้ทั้งวัน เออสิครับ นี่อยากจะทำงานให้เสร็จไวๆจะได้รีบกลับบ้านไปเจอAt
love
“ต๋าววว กลับมาแล้วเหรอ”
“หื้มมม หอมจังเลย ทำอะไรกินอ่ะ”
“ผัดมักกะโรนีใส่ไก่”
ครับ จะหวังให้คชาทำแกงมะเขือเทศคงยาก มาๆ เค้าทำอะไรก็อร่อยหมดแหละ
ฝีมือคุณหนูคชาเลยนะ เวลาอยู่บ้านถ้าเค้าอารมณ์ดีก็จะชวนน้องเค้กเข้าครัวทำนู้นนี่กัน
แต่ก็เป็นกับข้าวสไตล์มุ้งมิ้งอย่างเงี้ยแหละ ดูสิ จัดจานมาซะสวยเชียว นั่น
มีถ่ายรูปด้วย
“อย่าบอกนะว่าจะลงไอจี”
“บ้า ไม่ลงหรอก จะส่งให้หม่าม๊าดู”
โถ เด็กน้อย อยากอวดแม่นะครับ ตายๆๆ น่ารักขนาดนี้ จะไม่ให้หลงได้ไง
“เป็นไง อร่อยไหม”
“อืมมมมม หู้ยยยยยย อร่อยมากอ่ะ กลมกล่อมกำลังดีเลย ไม่ต้องร้องเพลงละ
ทำกับข้าวขายดีกว่า เต๋าเปิดร้านให้ไหม เราช่วยกันทำสองคน อิอิ”
“บ้าสิ ใครเค้าจะมาซื้อ ไม่ได้อร่อยขนาดนั้นสักหน่อย
ไม่ต้องมาอวยจนเว่อร์ เผลอๆเต๋าทำอร่อยกว่าชาอีก”
หืม ดูเถอะครับ ทำเป็นขึ้นเสียง เงื้อมือจะตีผม แต่ปากนี่ยิ้มแก้มกลมเชียว
แอบภูมิใจละสิท่า แต่ผมนี่แอบมโนไปไกลซะละ
อีกหน่อยถ้าไม่ได้อยู่ในวงการบันเทิงแล้ว
ผมกับเค้าช่วยกันเปิดร้านอาหารเล็กๆก็ดีเหมือนกัน ไหนๆผมก็อุตส่าห์เทรนเป็นเชฟมาบ้างแล้ว
คชายืนยิ้มหวานใส่ผ้ากันเปื้อนสีขาวอยู่ข้างๆช่วยผมเตรียมสลัด ในร้านเก๋ๆเล็กๆ
ตั้งชื่อว่าAt Love Cafeดีไหมน๊า...
“ต๋าวววว มึงจะนั่งยิ้มประสาทคนเดียว หรือมึงจะแดกข้าวให้หมด
เย็นหมดแล้วน่ะ”
เอ่อครับๆ มโนแตกเลยกู ก็ในชีวิตจริงไอ้หนูมันโหดซะขนาดนี้คงได้หรอก
แต่ถึงกระนั้น เด็กหน้าหวานก็ยังคะยั้นคะยอให้ผมกินเยอะๆคอยเติมข้าวเติมน้ำ
แถมตักขนมให้อีก ปากก็บ่นงึมงัมไปว่าผมน่ะทำงานหนัก ตัวจะผอมกว่าเค้าแล้วนะ
ให้กินเยอะๆ อยู่ที่กองก็ให้กินข้าวมากๆ คือผมไม่อยากจะบอกว่าเพราะผมเชื่อฟังคำสั่งเค้านั่นแหละ
ผมถึงเดินไปเติมข้าวบ่อยจนป้าคนครัวที่กองเค้าเบื่อหน้าเอาแล้ว แต่มื้อนี้ผมกินเยอะแน่ครับ
ไม่ต้องห่วง ก็ดูสิกลับมาก็มีคชายืนทำหน้าน่ารักเป็นห่วงเป็นใยเอาใจบริการซะขนาดนี้
จริงๆผมกลับมาเหนื่อยๆก็ต้องการแค่นี้แหละ ก็ความสุขของผมน่ะช่างง่ายดาย
กินข้าวอาบน้ำอาบท่าเสร็จ ผมยังต้องอ่านหนังสือเตรียมสอบ มีต้องท่องจำบทอีก
พรุ่งนี้ผมต้องบินแล้วแท้ๆ เมื่อไหร่จะว่างได้หยุดยาวๆกับเค้าสักทีนะ แต่ไม่เป็นไรครับ
ผมมันเห็นแก่เงิน ก็ต้องเลี้ยงพ่อแม่ ส่งน้องเรียน แฟนก็ใช้เงินเปลือง
ไหนยังจะต้องเก็บตังค์ค่าสินสอดไปขอมันอีก ฮ่วย..สู้โว้ย!
ขณะที่ผมกำลังเคร่งเครียดสู้เพื่ออนาคตอยู่นั้น
ไอ้หนูผู้ซึ่งผมหมายมั่นปั้นมือว่าจะรับมาเป็นคู่ชีวิตยังคงนอนกลิ้งไปมาบนเตียง
หัวเราะคิ๊กคั๊ก กระหน่ำซื้อเหรียญไว้เล่นเกมส์ในโทรศัพท์อย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวถึงความยากลำบากในการหาเงินของผม
ครับ ถ้าใครสงสัยว่าทำไมคชาอัพเลเวลในเกมส์เร็วมาก ไม่ใช่เพราะมันเก่งอะไรหรอกนะ
มันโหมใช้เงินเข้าสู้....เงินผมนี่แหละ
“ชา เดือนนี้ซื้อเหรียญทองหมดเท่าไหร่แล้ว บิลบัตรเครดิตมาที
เต๋าจะเป็นลม”
“โอ้ยเต๋า มันไม่ได้แพงขนาดนั้นเลยเว่ย ทีละ30เอง อย่าบ่น”
เอ่อออ ทีละ30แต่ซื้อเดือนละกี่ทีครับคุณนนทนันท์
บางเดือนล่อไปเป็นหมื่น ผมนี่อยากจะเอาบิลไปให่หม่าม๊าหมวยดูจริงๆ
ว่าพ่อลูกชายตัวดีทุ่มเทให้กับการเล่นเกมส์ขนาดไหน
“ไม่ได้บ่น
ก็แค่ขอให้เพลาๆลงบ้าง ไม่งั้นจะไปฟ้องหม่าม๊านะ โดนแม่ตีแน่ๆ”
“งื้ออออ รู้แล้ว! ไอ้ขี้ฟ้อง”
ดูมัน รีบคลานมานอนหนุนตักอ้อนๆผมเลยครับ ทำปากเก่งแต่จริงๆก็กลัวละสิ
ไหนๆกะลังถือไพ่เหนือกว่าก็ต้องรีบใช้มันหน่อย
“ชา เต๋าแบบ... เมื่อยๆขาอ่ะ”
“เอ้าเหรอ งั้นชานวดให้นะ”
ผมเหยียดขาออกให้อีกฝ่ายนวดได้ถนัด มือสวยขยำเนื้อไล่จากปลายเท้าขึ้นมาถึงหน้าตัก
มารู้ว่าตัวเองปวดเนื้อปวดตัวแค่ไหน ก็ตอนคชาเริ่มนวดนี่ล่ะ อ๊า
....มันสบายดีจริงๆเลยครับ ให้เค้านวดให้สักนิดคงไม่เสียเวลามากมายหรอก แต่แบบ วันนี้คชาใส่เสื้อกล้ามกับบ๊อกเซ่อร์ของผมซึ่งตัวใหญ่กว่าเค้าอยู่มากโข
พอพ่อเจ้าประคุณก้มที เห็นไปถึงสุไหงโกลกนู้น
ยิ่งเห็นแหวนที่ผมให้คชาที่คล้องสวมไว้กับสายสร้อยคอกลิ้งเล่นไปมาระหว่างหน้าอกนูนๆกับยอดสีชมพูเล็กจ้อยน่าขยำขยี้เล่นนั่น
ก็ยิ่งใจสั่น บางทีผมก็คิดนะครับ ว่าจะไปหาซื้อเสื้อทับมาให้คชาใส่ บางทีเค้าใส่เสื้อบางๆแล้วมันดูโป๊เหลือเกิน
ผมหวง
“สบายไหมตรงนี้”
มือเรียวของคชานวดเฟ้นเข้ามาถึงโคนขาอ่อนผม
ผมนี่กลัวเหลือเกินว่าเค้าจะไปปลุกอะไรที่ไม่ควรตื่นเข้า อ๊อยยย
“ซื๊ดดด ตรงขาน่ะพอละ ย้ายทีก่อนเห๊อะ นะ”
“ชากดเจ็บเหรอ ถึงขั้นร้องซื้ดเนี่ย ถ้าเจ็บก็บอกสิ”
เจ็บกะเผือกอะไร นวดเบาเป็นแมวเหยียบขนาดนี้ ที่กูซื้ดนี่กูเสียวโว้ย
ไอ้เบื๊อก เวลาผมนวดเค้า
ถึงเค้าจะเรียกคิตตี้สปาแต่ของผมมือไม่เบาเป็นแมวนวดหรอกนะครับ กดจุดลึก หนักถึงใจ
จนคชาร้องครางระทดระทวยทุกทีแหละ หึๆ
“ไม่หรอก คือ เจ็บแขนมากกว่าไง นวดแขนนะ”
คชายกขาข้ามพาดคร่อมอยู่บนหน้าตักของผม
เด็กน้อยตั้งอกตั้งใจกดจุดยาวเรื่อยลงมาจากใต้กกหู ถึงแนวกระดูกไหปลาร้า
ก่อนจะวนขึ้นไปที่หัวไหล่ ขยับหมุนดึงสองสามทีพอให้เส้นคลายแล้วนวดต่อลงมาตามแขนจนถึงปลายนิ้ว
ซึ่งผมควรจะหลับตาพริ้มผ่อนคลายหรืออะไรไป แต่แบบ สายตาผมดันไปจดจ่อกับเด็กนวดตรงหน้า
จะเงยก็เจอหน้าอกขาวๆ พอก้มก็เจอต้นขาเนียนๆ ยิ่งพอเค้าย่อลงนั่ง
บ๊อกเซอร์มันหดโชว์ขาขาวๆ แก้มก้นนุ่มๆที่วางแปะแบบเปลือยๆ ผิวต่อผิวกับขาอ่อนที่โผล่พ้นกางเกงบอลของผมทำเอาผมแทบคลั่ง
อยากเอามือลูบต้นขาด้านใน และขยำก้นกลมๆนั่นเล่นชะมัด
และที่แย่ไปกว่านั้นคือผมรู้สึกเลยว่าเลือดของผมเริ่มไหลไปกองกันที่หน้าขาอย่างรวดเร็วจนรู้สึกร้อนตรงนั้นไปหมด
อยากครับ ผมอยากทำมาก แต่หนังสือก็ยังต้องอ่าน บทก็ยังต้องท่องนะเฟ้ยไอ้เต๋าเอ้ย
“ชาบังอ่ะ แล้วนี่เต๋าจะอ่านหนังสือยังไง
ไปนวดหลังดีกว่าปะชา”
“อ้าวเหรอ โทษๆ”
ครับ ย้ายเค้าไปไว้ข้างหลังนะดีสุดละ
จะได้ไม่ต้องทนเห็นผิวขาวๆ กับตัวฟูๆน่าฟัดนั่น ผมจะได้ลงมืออ่านหนังสือซะที
เสียสมาธิมามากโขแล้ว....................
.................แต่นั่นก็ไม่ได้ช่วยผมเท่าไหร่
ตอนแรกคชาก็นวดเฟ้นให้ผมดีๆนั่นล่ะ แต่เพื่อให้ได้แรงกดเน้นๆสำหรับคลายเส้นบนบ่า
คชาใช้ตัวเองยันแนบกับหลังผมเพื่อช่วยค้ำยัน
ช้างน้อยนุ่มๆกับตัวหอมๆเสียดสีกับหลังผมเป็นพักๆยิ่งทำให้ผมอยากจะจับเค้ากดเข้าไปใหญ่
โอ้ย นี่เด็กมันยั่วหรือผมหื่นไปเอง
“พอละพอ ไม่ต้องนวดละ”
“อ้าว ทำไมอ่ะ ยังไม่ได้นวดบั้นเอวเลยนะ เห็นเต๋าชอบบ่นปวดอ่ะ
มาๆเดี๋ยว..............”
“ไม่ต้องแล้ว ......คือ ชานวดไม่โดนเส้นอ่ะ”
พลาดแล้วครับกู คชาเลือดขึ้นหน้าด้วยความโมโห
วีนใส่ผมเสียงดังลั่น
“โอ้ยอะไรวะแม่ง กูอุตส่าห์นวดให้ยังจะบ่น”
“ดะ เดี๋ยว.............”
“มึงรู้ไหม วันนี้กุเหนื่อยแค่ไหน ทั้งเก็บห้อง
ล้างรถ ทำกับข้าว”
“ครับ คือ.............”
“ไหนจะจัดกระเป๋า จัดตู้เสื้อผ้าให้มึงอีก
รกแม่งเหี้ยๆ”
เออ กูเห็นละ เสื้อบอลสีน้ำเงินขึ้นมาแขวนหราเต็มตู้ไปหมด
ส่วนเสื้อบอลสีแดงของผมถูกจับยัดอยู่ลิ้นชักล่างสุดนู้น
“ไม่ใช่นะ แบบ.......”
“มึงอะไม่เคยเห็นคุณค่ากู
ทำไมกูต้องมาทำอะไรอย่างงี้ให้มึงด้วย คนใช้ก็ไม่จ้างไอ้งกเอ้ย
กูนอนอยู่บ้านกุสบายจะตาย จะพากูมาลำบากทำไมวะ”
โธ่คุณหนูก็พูดเกินไปครับ บ้านผมอาจจะไม่ได้มีแม่บ้านคนงานคนขับรถมารองมือรองตีนเหมือนที่บ้านคุณหนู
แต่ผมก็จ้างคนมาทำความสะอาดอยู่นะครับ ไม่ได้ต้องให้มือที่สวยงามของคุณหนูมาขัดห้องน้ำให้ผมเสียหน่อย
นู้น พอวีนจนสะใจแล้ว ไอ้ดื้อก็ย้ายก้นกลมๆไปทำตัวขู่ฟ่อแก้มพองอยู่หน้าทีวีนู้น
พอพ่อคุณเริ่มใจเย็นผมก็ค่อยๆกระเถิบเข้าหา
“ชาจ๋า....”
“ไม่ต้องมาแตะกู กูจะดูนารูโตะ”
มือน้อยกดรีโมตเร่งเสียงทีวีจนดังลั่น ผมรีบดึงรีโมตออกจากมือกลัวข้างบ้านจะปาก้อนอิฐใส่หลังคาผมซะก่อน
“เดี๋ยวสิ คุยกันก่อนนะครับนะ อย่าทะเลาะกันเลยนะ
จะไม่ได้เจอตั้งหลายวัน”
ไอ้ดื้อใจอ่อนลงนิดหน่อย
พอได้ทีผมเลยรีบยกเค้าขึ้นมาวางบนตักตัวเอง
“ไอ้เผือก ปล๊อยยย”
“นิดเดียวนะ ขอชื่นใจนิดเดียว”
ผมกดฝังจมูกกับแก้มนุ่มๆของคนในอ้อมกอด
เจ้าตัวยังคงทำหน้างอปากยื่น อยากจะบิดปากเล่นซะจริงๆ
“ขอบคุณมากๆนะที่ทำอะไรเพื่อเต๋าตั้งหลายอย่าง
เต๋าดีใจมากเลยรู้ไหม”
แอบเอามือสอดเข้าไปในเสื้อ ลูบพุงป่องเล่นเบาๆ
ไอ้ดื้อทำตัวสะดีดสะดิ้งขัดขืนเล็กน้อย
“อื๊อออ ปล่อยกู๊”
“กลับมาก็มีกับข้าวอร่อยๆให้กิน
ห้องหับก็เรียบร้อยน่าอยู่ “
ไหนขอลูบขาอวบๆเล่นหน่อยสิ อ๊า..ผิวนุ่มมือดีชะมัด
“งื๊ออออ”
“แม้แต่เสือเฒ่าก็ยังล้างให้ด้วย
ถึงจะไม่ค่อยได้ใช้ แต่เราก็ต้องคอยดูแลเนอะ ขอบคุณนะที่คิดแทนเต๋าอ่ะ”
ไหนๆก็ขอขยำหน้าอก บี้หัวนมน้อยๆเล่นด้วยละกัน
บางทีก็แอบอิจฉาแหวนตัวเอง อยากจะคลุกอยู่กับหน้าอกคชาทั้งวันบ้างจัง
“แล้ว.....ทำไมไม่ให้นวดไม่ให้หนุนตักล่ะ
กุนวดไม่ดีขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ไม่....นวดสบายมากเลย เต๋าหายเมื่อยเป็นปลิดทิ้งเลย
แต่....แค่ไม่อยากให้ชา.....คือเต๋ามีอะไรต้องทำเยอะ แล้วชา....”
“กูทำไม”
ไอ้ดื้อทำเสียงเหี้ยมตะหวัดสายตามาจ้องหน้าผมทันที
บรื้อออ แฟนผมโหดนะ บอกเลย
ผมจับสะโพกกลมของคนในอ้อมกอดกดเบียดกับของผมที่เริ่มแข็งขืนขึ้นเรื่อยๆ
“ก็คชาน่ะน่ารัก แล้วก็....”
“แล้วก็อะไร แล้วนี่จะอ้ำอิ้งทำไมห๊า“
ง้างมือจะชกผมแล้วค้าบบ
“น่า...เอาด้วย นี่ไม่มีสมาธิเลยอ่ะ ก็ชามาทำตัวหอมๆอ้อนๆ
ใครจะทนอ่านหนังสือได้ล่ะ”
คชาลดกำปั้นลงช้าๆ ก้มหน้างุด
ปากก็งึมงำพูดเสียงเบา
“กะ... ก็ยังไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อยนิ”
“ไม่ได้หรอก ตรงนั้นยังเจ็บอยู่ใช่ไหมล่ะ เต๋ากลัวชาเจ็บอ่ะ”
“ปกติไม่เห็นจะสนเลย
ขนาดร้องเจ็บๆก็ยังจะดันเข้ามาอยู่ได้ แถมยังชอบตีชอบขู่ชาอีก”
“5555 ก็เห็นใครบ่นว่าเต๋าเป็นบ่อเกิดปัญหาความรุนแรงในครอบครัวนิ
หรือ…..ชาชอบSM?? ได้ๆ เดี๋ยวพี่จัดให้เลย”
ผมแกล้งหยิกหัวนมเค้าแรงๆ น้องชาช่าสะดุ้งเอื๊อก
“พ่องสิ ไม่ชอบโว้ย พอๆ”
คชาฟาดเพี้ยะลงมาที่แขนผม ดูเถอะครับ
ใครกันแน่ชอบใช้ความรุนแรงในครอบครัว
“ อะๆ ก่อนที่เต๋าจะเผลอทำไรไป
เดี๋ยวเต๋าไปจัดการตัวเองในห้องน้ำนะครับ”
ผมขยับยกเค้าออกจากตัก กำลังจะลุกขึ้นจากเตียง
แต่คชากลับเอื้อมมือมาคว้าข้อมือผมไว้
“ดะ เดี๋ยว...”
“หื้ม??”
“...................................ให้ชาจูบน้องให้เต๋าไหมละ”
เฮ้ยยยยยยย ไอ้ดื้อจะยอมใช้ปากให้ผ๊มมมมม โอ้
คุณพระคุณเจ้า ขอขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ทำให้ลูกเกิดมาและดำรงชีพมาถึงทุกวันนี้ นี่กูฝันไปหรือเปล่าวะ โอ้ยยยย
“จะเอาหรือไม่เอา ถ้าไม่เอางั้นนอนละนะ”
“เฮ้ย เอาสิเอา”
ผมงี้รีบตารีตาเหลือกดึงกางเกงบอลของตัวเองลงอย่างไว
กลัวไอ้หนูจะเปลี่ยนใจเสียก่อน แท่งเนื้อสีชมพูร้อนดีดผึงออกมา say hello
กับหนุ่มน้อยตรงหน้าที่ตอนนี้ก้มหน้างุด แก้มแดง เปร่งปรั่งอย่างกะลูกตำลึง
คชาเขถิบลงจากเตียงแล้วคุกเข่าอยู่บนพื้น มือสวยที่ตอนนี้สั่นนิดๆเอื้อมมากอบกุมส่วนอ่อนไหวของผม
ปลายนิ้วเย็นเฉียบจนผมสะดุ้ง
“จะประหม่าอะไรขนาดนั้น
ไม่ใช่ว่าไม่เคยทำสักหน่อย”
“อย่าพูดมากนะ เดี๋ยวกูกัดให้ขาดแม่ง”
ผมงี้รูดซิปปากเงียบสนิทเลยครับ กลัวจะอดแถมอาจจะกลายเป็นเดชไอ้ด้วนด้วย
เมียใคร ทำไมดุ๊ดุ
ใบหน้าหวานขยับเข้าใกล้จนผมรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นที่กระทบผิวบริเวณหน้าขาของผม คชากลืนน้ำลายเอื๊อกก่อนริมฝีปากสีชมพูสวยจะครอบครองรับไอ้ไบ้ของผมเข้าไปในโพรงปากอุ่นช้าๆ ถึงจะไม่ใช่ครั้งแรกที่คชายอมใช้ปากให้ แต่มันก็ทำให้ผมตื่นเต้นทุกครั้งที่เห็นใบหน้าสวยต้องข่มความอายแล้วยอมทำอะไรอย่างงี้เพื่อผม
“อื้ม ชา ดีมากเลย ใช้ลิ้นมากๆ อย่างงั้น”
หัวทุยสวยถูกผมผลักเข้าผลักออกควบคุมจังหวะ ปากกระจับห่อรูดรั้งหนังหุ้มยับย่นขึ้นลงเสียดสีกับริมฝีปากสีแดงสด
ด้วยอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน
ผมเผลอดันเข้าไปจนกระแทกคอหอยของคนที่คุกเข่าตรงหน้าแรงจนเจ้าตัวแทบสำลัก
ดวงตาสวยเหลือกมองผมทั้งน้ำตาคลอเบ้าร้องขอให้ผมลดความรุนแรงลงบ้าง ทำเอาผมรู้สึกผิดจนต้องเปลื่ยนจากแรงกดเป็นลูบผมสีดำสนิทนั่นเบาๆเป็นการปลอบโยน
สิ่งที่ผมต้องท่องไว้ในใจตลอดเวลาคือ จะรุนแรงมากไม่ได้ เกิดผมทิ่มแรงๆจนคชาเจ็บคอร้องเพลงไม่ไหวนี่
คชาเอาผมตายแน่ เป็นการฝึกสติที่ดีมากเลยทีเดียวครับ
“เอางี้ ลองใช้มือช่วยดีไหมชา หื้ม”
ผมเอื้อมมือดึงมือเรียวเล็กที่วางอยู่บนหัวเข่าของผมมากำรอบแท่งเนื้อสีชมพูที่เหยียดแข็ง
คชามองผมด้วยใบหน้างุนงง
“อย่างงี้ไง ใช้มือสาวไปด้วย อมไปด้วย สลับกัน
จะได้ไม่ต้องเข้าไปลึกมาก ดีไหม”
มือที่ชื้นไปด้วยเหงื่อถูกผมรวบไว้คอยช่วยกำกับจังหวะ
เมื่อผสมกับน้ำลายและน้ำใสกลิ่นคาวที่ซึมออกมาไม่หยุดของผมมันทำให้อะไรง่ายขึ้น
“เห็นไหม เอามือรูดที่โคนอย่างงี้
แล้วอมแต่ตรงหัวก็พอ”
คชามองยอดเห็ดสีชมพูอย่างชั่งใจแล้วอ้าอมรับมันเข้าไปในปาก
แรงดูดของโพรงปากอุ่นทำให้ผมเสียววาบจนต้องเกร็งหน้าท้อง ใช้เวลาสักพัก
คชาก็เริ่มคุ้นชินกับจังหวะการรูดรั้งด้วยมือและลิ้นให้ทำงานไปพร้อมกัน
ส่วนผมเองก็ใกล้จะถึงฝั่งเต็มทน
“ซื้ดดด ชา เต๋าจะออกแล้ว คายออกมา ใช้มือก็พอ”
แทนที่คชาจะปล่อยท่อนเนื้ออุ่นออกจากปาก เจ้าตัวกลับห่อริมฝีปากสวยดูดรูดมันแน่นขึ้นไปอีก
“อื้มมม ชา ปล่อยเต๋า อ๊าห์....”
ผมเผลอยกสะโพกกระเด้าอย่างลืมตัวด้วยแรงกามารมณ์
ฉีดพ่นน้ำรักลึกลงไปในลำคอของคนที่นั่งหลับตาปี๋อยู่ตรงหว่างขา
“แค๊กๆๆๆ >*<”
คชาสำลักน้ำหูน้ำตาไหล
มือก็เช็ดคราบน้ำขาวขุ่นที่เลอะเทอะอยู่รอบริมฝีปากที่แดงเจ่อเพราะผ่านการเสียดสีอย่างหนักหน่วงเมื่อครู่
ผมรีบพยุงเค้าขึ้นมานั่งบนเตียงแล้วใช้ทิชชู่ช่วยเช็ดให้
“ชา..... เต๋าขอโทษ ทำไมไม่ยอมปล่อยหา
นี่กลืนไปแล้วเหรอ”
“อื้ม ก็....เต๋ายังกลืนของชาบ่อยๆเลย”
“แต่ชาไม่เคย ถ้าไม่ชอบก็ไม่ต้องฝืน”
คชาช้อนตามองผมอย่างอายๆ
“แล้ว.... เต๋ามีความสุขหรือเปล่า”
ผมโถมตัวใส่คนน่ารักจนราบลงนอนกะฟูก
ประกบริมฝีปากจูบดูดดื่มลิ้มเลียชิมรสคาวในปากสวยจนทั่ว ผมรักเค้าจังเลยครับ
“เต๋าบ้า! กินน้ำตัวเองแล้วไหมนั่น
TvT”
“อะไรที่อยู่ในปากคชาก็หวานอร่อยหมดแหละ”
“ประสาท! T_T”
“แล้วคชานี่กินได้ไหมนะ งั้มๆๆๆๆ”
“งื้อออออ “
ผมแกล้งงับๆแก้มเค้าเล่น ฟัดคอหอมๆให้ชื่นใจ
คชาพยายามหนีหัวเราะคิ๊กคัก พอผมหนำใจแล้วก็ลูบหัวทุยๆนั่นเล่น
“วันนี้เหนื่อยหรือปล่าว”
“ก็นิดหน่อยอ่ะ แต่ทำได้”
คชายิ้มละมุนกลับมาให้ ผมดึงมือเค้าขึ้นมาจูบเล่น
รอยขูดขีด รอยบาดเล็กๆเต็มไปหมด เฮ้อ...
“เต๋าไม่อยากให้แม่หมวยมาว่าว่าเอาลูกเค้ามาลำบาก
วันหลังรถไม่ต้องล้าง ห้องก็ไม่ต้องเก็บจนเนี้ยบก็ได้
แค่คอยดูแลเต๋าเวลาเต๋ากลับมาจากทำงานเหนื่อยๆก็พอแล้ว”
“แต่....”
“ถึงเต๋าจะไม่รวย
แต่เต๋ากำลังพยายามทำงานสร้างฐานะอยู่นะ รอแป๊บนะครับ จะไม่ให้ชาต้องลำบากเลย “
“อื้ม”
“ดูสิ เป็นรอยหมดเลย มือสวยๆเนี่ย
เก็บไว้....ทำให้เต๋าก็พอแล้ว"
“ไอ้หื่น!”
นั่น ซัดผมมาอีกโป๊กใหญ่
ผมเลยแกล้งบดสะโพกหมุนวนกับส่วนหน้าของเค้าที่แข็งตัวขึ้นเรื่อยๆ
คงจะมีอารมณ์ร่วมตอนที่ต้องใช้ปากให้ผมนั่นแหละ แล้วพอเจอผมหอมๆจูบๆบี้ๆเลยยิ่งเตลิดไปใหญ่
“แล้วตัวเองไม่หื่นเลยงั้น ไอ้ที่แข็งๆนี่อะไร
รีโมตทีวีเหรอ หื้มๆ”
“งื้ออออ เต๋าอย่า..........เต๋า มึงพึ่งเสร็จ
ทำไมมึงแข็งอีกแล๊ววว อ๊ะ!”
“ก็....คชาหอมๆนุ่มๆไปหมดอ่ะ สักทีก็ดีเน๊อะ”
“เฮ้ย! แล้วหนังสือ บทละคร”
“ช่างแม่ง เดี๋ยวค่อยว่ากัน ตอนนี้ขอป๋าฟัดเด็กก่อน”
ผมกระชากบ๊อกเซอร์หลวมๆออก
แล้วถูไถนิ้วตัวเองกับร่องเล็กที่อยู่ระหว่างแก้มก้นกลมทั้งสองของคชา
“โอ้ยๆ ไหนบอกเดี๋ยวกุเจ็บละเฮ้ย
อย่าสอดนิ้วเข้าไปเซ๊ะ โอ๊ย”
“เอาหน่า.... เดี๋ยวคุณหมอฉีดยาเสร็จแล้วจะทายาให้นะคนดี
เจ็บนิดเดียวเอง เหมือนมดกัดนะ”
Kacha’s mind
เมื่อคืนผมโดนคุณหมอมีดีฉีดยาไปเสียหลายเข็ม………
ไหนบอกเจ็บนิดเดียว คือกูเจ็บเหี้ยๆ
ผมงี้ปวดหลังปวดบั้นเอวไปหมด พอเต๋ารุกหนักๆผมก็หมดแรงจะขัดขืนเลยปล่อยพ่อคุณแกตักตวงความสุขเอาตามใจชอบ
พ่อคุณก็กระแทกเอ๊ากระแทกเอา กี่ครั้งก็ไม่รู้แหละ เพราะผมดันเผลอหลับไปซะก่อน แต่ที่แน่ๆเช้านี้คุณเค้าดูมีความสุขมาก
ก็ดูสิ ขับรถไป กุมมือผมไป ยิ้มไป บางที่ก็ผิวปากร้องเพลง สักพักก็เอามือผมไปจูบไปหอม
คือตอนนี้กูขนลุกเหี้ยๆ มึงเป็นห่าอะไรของเมิง
“เอ่อ... จริงๆไม่ต้องไปส่งก็ได้นะ ชาขึ้นแท็กซี่ได้”
“ไม่เป็นไร๊ ไม่อยากให้ชาลำบาก”
“แล้วนี่จะสอบตกไหมเนี่ย หนังสือก็ไม่ได้อ่าน”
คุณชายเศรฐพงษ์ใส่แว่นดำหล่อเฟี้ยวยักไหล่อย่างไม่ยี่หระกับการสอบตก
“ไม่เป็นไร๊ ถ้าตกก็สอบซ่อม
ชาก็คอยมาดูแลเต๋าตอนอ่านหนังสือละกัน...เอาแบบเมื่อคืนอ่ะ “
“พ่อง งั้นมึงคงไม่ได้เรียนจบแล้วแหละ “
“หื้มมมม ไม่อยากมีสามีด้อยการศึกษาเหรอครับ”
“สามีเหี้ยไร”
ผมฟาดมันแรงๆอีก3-4ที สามีไหน
ใครเมียมึงวะไอ้เผือก
“โอ้ยๆ รุนแรงอ่ะ เกิดเป็นไรไปทำไง
ต้องบินนะวันนี้”
“มึงหาเรื่องเองอ่ะ งื้อ”
โกรธแล้วครับโกรธ นี่มันหยามกันชัดๆ
คนแมนๆที่ไหนเค้ามีผัวกัน ชิ!
“โอ๋....อยากได้อะไรไหมเบบี๋
เดี๋ยวพี่จะซื้อมาฝาก”
แหนะ!มีมาทำมือกรุ๊งกริ้งๆใส่หน้าอีกนะ
ข้าไม่ใช่เด็กสามขวบนะเว้ย แต่หายโกรธก่อนก็ได้ เรื่องของฝากเรื่องใหญ่
“อืมมมม เอา....แว่นเหมือนของเต๋าเนี่ย “
ผมหมายถึงแว่นตาทำสุดเท่ห์ท่เต๋าใส่อยู่นั่นแหละ
แอบเอามาลองอยู่หลายครั้ง ทรงมันเข้ากับรูปหน้าผมดีจัง
แต่ขาแว่นดูแก่ๆไม่จ๊าบเลยอ่ะ
“โห จะหาได้ไหม เอาอันนี้ไปใส่แทนละกัน
ของเต๋าก็เหมือนของชานั่นแหละ”
“ไม่เอา ไม่ชอบขามัน แต่เอาทรงนี้ สีนี้เลย นะๆๆๆ”
“ครับๆ อะไรที่ทำให้คุณหนูมีความสุขผมทำให้หมดแหละ
เดี๋ยวจะไปหาให้”
“เย่!”
“แล้วนี่ จะมีใครคิดถึงกันบ้างไหมน้า....”
“โหย ไม่ได้ไปนานขนาดนั้นสักหน่อย”
“ห้ามให้หมาที่ไหนมาจีบล่ะ ไอ้เก้า ไอ้แม็กซ์
ไอ้โน้นไอ้นี่ก็ไม่ได้นะเฟ้ย”
ดูครับ ไอ้มาเฟียขู่ผมอีกละ
“ใครมันจะกล้าวะ มึงไปทำหน้าเหี้ยมใส่เค้าไปทั่ว ดูดิ๊! เมื่อก่อนน้องเก้าเอาน้ำมะนาวมาฝากกูทุกวัน
เพราะแม่เก้าเค้ากะลังกินคลีนเลยอยากให้กูกินด้วย เดี๋ยวนี้แม่งไม่กล้าเข้าใกล้กูเลยสัด
ตั้งแต่มึงไปทำตัวกร่างเฝ้ากูที่กองถ่ายเนี่ย”
“กินทำไมน้ำมะนาวของไอ้เก้า กินน้ำสูตรพิเศษ
จากท่อพิเศษสุดของพี่เต๋าดีกว่าไหมจ๊ะ อุดมไปด้วยคุณค่าวิตามินและเกลือแร่
แถมยังได้พลังงานจากด้วยน้ำตาลฟักโตสอีกด้วย”
“o_O”
“ชอบละสิ เมื่อคืนเห็นกินใหญ่เลย วันนี้รู้สึกhealthy
กระปรี้กระเป่า
ผิวพรรณนุ่มนวลบ้างไหมจ๊ะ”
“Owo”
“แล้วเดี๋ยวพี่กลับมาแล้วค่อยดื่มอีกเยอะๆเลยนะจ๊ะ กินให้คลีนๆเลยเน๊อะ “
.......................................................................................................................................หมดคำพูด
กูละกลุ้มใจกับความหื่นของมันจริงๆ พับผ่าสิ
