เป๊ปซี่ขวดนั้นฉันขอ
(ต่อจากหน้าเพจ twitter:@anooknick)
วันนี้ผมได้เตะบอลด้วย
สนุกจังเลยครับ...
แต่ได้เตะแค่แป๊ปเดียวอ่ะ
ก็เต๋านั่นแหละ อยู่ๆก็บังคับเปลี่ยนตัวกะผมซะงั้น กะลังเพลินเลย ชิ!
“เต๋าอ่ะ
อยากจะออกกำลังกายเรียกเหงื่อกะเค้าบ้างก็ไม่ได้”
“เป๋เอ๊ย ขาบวมขนาดนั้นละยังไม่เจียมอีกนะ
อยากใส่เฝือกทั้งเดือนรึไง”
ฮือออ พูดอีกก็ถูกอีกครับ
เมื่อไหร่ขาผมจะหายซะทีนะ เซ็งจริง! ผมงี้เดินกระง่อนกระแง่นเบะปากขึ้นห้องด้วยความเซ็งเลยครับ อ้อ!วันนี้ไอ้เผือกมันตามมาค้างด้วย
หรือถ้าพูดให้ถูกก็คือตั้งแต่กลับจากไต้หวัน พ่อเจ้าประคุณก็มาค้างบ้านผมทุกคืนประหนึ่งบ้านตัวเอง
หม่าม๊าก็โอ๋มันจริ๊งงงง นี่เห็นร่ำๆว่าจะไปขอสูตรทำแกงมะเขือเทศจากแม่เต่ามาลองฝึกทำเอาใจลูกชายคนใหม่เค้าล่ะ
ฮึ๊!
เต๋าลูบหัวผมด้วยความเอ็นดู
“ดูๆ
เบะปากตูดงอนเป็นลูกเป็ดอีกละ รอหายก่อนไหม จะพาไปเล่นให้เบื่อเลย”
“หึ! ให้มันได้จริงเหอะ
ไม่เห็นแม่งจะเคยว่างเลยเหอะ”
“เอ๊า! ก็ต้องเก็บตังค์สร้างครอบครัวป่ะ”
“บลาๆๆๆๆ ดีแต่พูด ชิ!”
ผมงี้บ่นกระปอดกระแปดละเหอะ
บอกจะพาไปไหนก็ไม่เคยได้ไปเลย แถมกลับมาเจอหน้าผม ก็หลับเป็นตาย
ใช้ให้กูนวดให้อี๊ก จำเริญแท้พ่อคุณ ใช่สิ ก็ผมมันแค่น้ำพริกถ้วยเก่า
“เอางี้
ถ้าอยากเสียเหงื่อ เรามาลอง...วิธีอื่นดีไหมอ่ะ”
อยู่ๆเต๋าก็เข้ามาซ้อนกอดผมจากข้างหลัง
ทำจมูกฟุ๊ดฟิดแถวคอผมแถมยังจะงับหูเล่นอีก
“ไม่เห็นเหม็นเลย
หอมจะตาย เอาหน่า เดี๋ยวก็ต้องอาบน้ำทีหลังอยู่ดิ อาบทำไมบ่อย เปลืองน้ำ
ไม่รักษ์โลกเลยคุณ”
เต๋าบดเบียดสะโพกตัวเองเข้ากับสะโพกผม
ท่อนเนื้อแข็งขืนโป่งพองดันเบียดกับร่องตูดน้อยๆภายใต้กางเกงบอลขาสั้นสีดำ
มือก็ล้วงลูบขาอ่อนผมเล่นไปด้วย
“วันหลังไม่ให้ใส่แล้วนะ
กางเกงตัวนี้อ่ะ ทั้งสั้นทั้งบาน ยกขาทีนี่เห็นเป็นถึงไหนไหนเลย แล้วยังจะแหกแข้งแกว่งตูดไปมาให้คนอื่นดูอีก
ท่าออกกำลังกายที่โป๊น้อยกว่านี้ไม่มีเหรอ ขี้อ่อยนะเราน่ะ”
“อ่อยที่ไหน
ใครเค้าก็ทำกันป่ะ โวะ!”
“ไม่ได้หรอก เต๋าหวง”
“เดี๋ยว เต๋าอ่ะ
อย่าล้วงสิ ไม่ต้องลูบด้วย งื้อออ”
มันฟังที่ไหนกันละครับ
ลูบๆล้วงๆบดเบียดไม่พอ นี่ถึงขั้นลากผมไปกดบนเตียงเฉย โอ้ยยย มันจะมาคึกอะไรตอนนี้
“ต๋าวววววว อย่า
ไปอาบน้ำ”
“ไม่เอา
เต๋าอยากกินเป๊ปซี่”
“แล้วเกี่ยวอะไรกะเป๊ปซี่วะ
ปล๊อยยย”
“ก็ไหนบอกถ้ายิงเข้าจะให้กินไง
แบบเมื่อตอนบ่ายอ่ะ นะๆๆๆ หว๊านหวาน”
“ไอ้บ้า อะไรเล่า
ก็กินไปแล้วนิ พอแล้ววว”
ผมยังคงยักแย้ยักยันดันมือที่เลี้อยยุ๊บยับเป็นปลาหมึกอยู่บนตัวผม
แต่ก็เหมือนเดิม สู้มันไม่ไหวหรอก T_T
“โอ้ยยย
ก็แค่อึกเดียวอ่ะ ไม่อิ่ม”
อยู่ๆมันก็ถือวิสาสะเดินไปหยิบเป๊ปซี่ในตู้เย็นผมออกมาเฉย
ไม่ขอผมสักคำ
“ถอด!”
“ห๊า?”
“แก้ผ้าให้หมด
หรือจะให้ถอดให้”
“ถอดทำไมละ อื๊อออ
เต๋า อย่า”
ไอ้เศรษฐพงศ์ ไอ้คนเอาแต่ใจ! มันแม่งจับผมแก้ผ้าจนล่อนจ้อนเลย
คืออยากจะห้ามแต่ก็สู้แรงควายมันไม่ไหว ผลสุดท้ายก็ได้แต่นอนหอบแฮก เอามือป้องของสงวนอยู่อย่างงั้น
ก็ดูสิ มันทำตาแวววาวหื่นๆจ้องผมอ่ะ งื้อออ
เต๋าบิดเกลียวขวดน้ำอัดลมในมือ
เสียงแก๊สซ่ากับกลิ่นหอมๆลอยมาแตะจมูก ผมยังงง มันจะกินก็กินไปสิ
ทำไมต้องจับผมแก้ผ้าด้วย
“จะกินแล้วนะครับ”
แว๊กกก
อยู่ๆไอ้เผือกก็เทของเหลวสีน้ำตาลลงบนหน้าอกผม อุณหภูมิที่เย็นเฉียบทำให้ผมสะดุ้งแต่แค่แป๊บเดียว
น้ำเย็นๆก็อุ่นขึ้นโดยไวเมื่อเต๋าตวัดลิ้นสีชมพูสวยแลบเลียกินมันเสียทุกหยาดหยด
“อื้อออ เต๋า อย่า.....”
“หวาน หวานมากเลยชา
อื้มมม”
“ไอ้เต๋า เล่นบ้าอะไร ไม่เค็มเหรอวะ“
“ไอ้เต๋า เล่นบ้าอะไร ไม่เค็มเหรอวะ“
ผมรีบถดหนีจากใต้ร่างไอ้หื่นจนชนผนักเตียง
แต่ก็ยังไม่วายโดนตามมาจับตัวไว้จนได้
“ไม่หรอก เค็มๆหวานๆ
อร่อยจะตาย ขอกินอีกนะๆๆๆๆๆๆ“
เต๋าเอาขวดเป๊ปซี่ที่เหลือมายัดเยียดใส่มือผมไว้
แล้วบังคับให้เทมันราดตัวเอง
“ต๋าววว ไม่เล่นแล้ว
เดี๋ยวมันหกใส่ที่นอน หม่าม๊าจะด่า”
"ชาก็ค่อยๆเทสิ
เดี๋ยวเต๋ากินให้หมดไม่ให้เหลือเลย คอยดู”
“ก็ไปเทใส่แก้วดีๆสิ
เต๋าอ๊า”
“ไม่
แบบนั้นมันไม่อร่อย นะครับ นะๆๆๆ”
=////=
=^_^=
“เต๋าอ่ะ ไม่ต้องมายิ้มแมวเลยนะ”
“แค่ขวดเดียวนะ
นะๆๆๆๆ @Loveจ๋า”
“โอ้ยยย
เต๋าอะ................ ขวดเดียวจริงนะ”
“จิงจิ๊ง!”
“กินเป๊ปซี่เฉยๆ
ห้ามทำอย่างอื่น”
“ห๊า อะไรนะ
ไม่ได้ยิน”
“เต๋าอ๊า งื้ออออ”
เต๋าไม่รอให้ผมอนุญาต
มือใหญ่แข็งแรงจับมือน้อยๆของผมให้รินน้ำเย็นเฉียบสีเข้มลงบนตัวเป็นสาย ไอ้เหมียวเผือกจรดลิ้นลงตวัดเลียลิ้นสากลากเลื้อยไปตามหน้าอกเรื่อยลงมาถึงหน้าท้อง
แล้วฉกชิมน้ำหวานรสซ่าจากแอ่งหลุมสะดือก่อนจะงับพุงผมเล่นเบาๆ
“เจ้าเด็กสมบรูณ์
ดูพุงซิ๊กลมเชียว”
“พอเลยนะเต๋า
ไม่ให้กินแล้ว”
“อะๆ
ระวังน้ำหกเปื้อนที่นอนนะ ถือดีๆ”
โอ้ยยยยย
ถ้าจะต้องลำบากกันขนาดนี้ ย้ายลงไปกินบนโต๊ะในครัว เอ้ย!กินเหมือนคนปกติดีกว่าไหม
เล่นอะไรของมันก็ไม่รู้ ไอ้บ้า
“อ๊ะ ตรงนมไม่มีเป๊ปซี่ให้กินซะหน่อย
ดูดทำไมอ่ะ”
ไอ้เหมียวทำหน้าซื่อมองผมตาแป๋ว
“งั้นก็เทมาตรงนี้หน่อยสิ
เต๋ารั้งมื้อผมให้ราดน้ำลงตรงกับตำแหน่งที่เขาต้องการ
ก่อนจะก้มลงดูดเลียของเหลวบนยอดอกสีชมพูจ้อย หยาดน้ำซาบซ่าทำให้ผมรู้สึกจั๊กจี้ชะมัด
“อื้อ ต๋าวว อ๊ะ
เบาๆซี๊”
แทนที่เต๋าจะทำตามที่ผมขอ
ไอ้หมอนี่กลับดูดเลียแรงขึ้นไปอีก ปากร้อนแกล้งเม้มดึงรั้งยอดอ่อนแล้วบดไปมา ผมรู้สึกเสียวไปหมด
มือที่ถือขวดอยู่ก็พลอยอ่อนแรงปล่อยน้ำอัดลมขวดจ้อยให้ร่วงผล็อยหกลงบนหน้าตักของตัวเอง
“แว๊ก!”
“เอ๊า คชา! หกหมดแล้ว ก็บอกให้ระวังไง”
ผมรีบหนีบหน้าตักตัวเองก่อนที่น้ำสีน้ำตาลใสจะไหลลงเปอะเปื้อนที่นอนสีอ่อนของผม
ดีนะยังทัน ไม่งั้นหม่าม๊าต้องดุแน่ๆ แม่หมวยยิ่งห้ามไม่ให้ผมเอาขนมมมากินบนเตียงอยู่
ฮื้อ
ของเหลวไหลรวมอยู่เป็นแอ่งสามเหลี่ยมตรงหน้าขา
ความเย็นของน้ำทำให้ส่วนอ่อนไหวของผมหดเกร็งชูชันคล้ายเสาน้อยสีนวลกลางแอ่งน้ำสีน้ำตาลเข้ม
“หืมมมม
ซุปสาหร่ายเหรอ น่ากินจังเลยชาจ๋า”
“ซุปสาหร่ายอะไรอ่ะ
.....งื้ออออ ต๋าวววว อย่า....”
ไรขนอ่อนล่องลอยเป็นสายราวกับกอสาหร่ายในทะเลลึกที่พริ้วไหวยามตามจังหวะการหายใจติดๆขัดๆของผม
......เอ๊ย!ไม่ใช่ เต๋าอ่ะ
กูเผลอเห็นด้วยเฉยเลย ฮื้อออ
“หนีบขาไว้แน่นๆนะชา
ถ้าเป๊ปซี่เลอะที่นอนแล้วโดนหม่าม๊าว่า เต๋าไม่รู้ด้วยละ”
“คือเพราะมึงเลยไหมไอ้เอ๋อ
เล่นอะไรก็ไม่รู้ อ๊ะ!”
เต๋าประคองสะโพกกลมของผมแล้วก้มลงซด”ซุปสาหร่าย”บนหน้าตักจนหมดชามก่อนจะอ้าปากงับดอกบัวดอกน้อยสีชมพูอ่อนที่ชูช่อเบ่งบานอวดยอดสีแดงสดรอให้เต๋าได้ชิม
โพรงปากอุ่นสัมผัสกับส่วนอ่อนไหวที่เคยเย็นเฉียบทำเอาผมสะดุ้งจนตัวโยน
ยิ่งเมื่อเต๋าออกแรงดูดรั้งขยับขึ้นขยับลง ยิ่งทำให้ผมเกือบเผลอหลุดเสียงครางจนต้องกัดริมฝีปากตัวเองข่มอารมณ์เสียวนั้นไว้กลัวว่าคนในบ้านจะได้ยิน
ก็มันยังเย็นอยู่เลยนะครับ งื้ออออ
“ดูสิ
เลอะมาถึงข้างหลังเลย ก็บอกแล้วว่าให้หนีบขาแน่นๆ ไม่ไหวเลยชา
โดนหม่าม๊าตีแน่ๆเลยหื้ม เดี๋ยวเต๋าช่วยเลียให้นะ”
“ไม่เต๋า เต๋า หยุด
ซื้ดดดดดดด....อ๊าห์”
เต๋าจับขาทั้งสองของผมแบะออกกว้างก่อนจะลากปลายลิ้นเย็นตามแนวตะเข็บลงไปล้อเล่นกับปากถ้ำสีซากุระเบื้องล่าง
“อื้ม หวาน
หวานมากเลยชา”
ลิ้นที่เริ่มร้อนระอุขึ้นอย่างรวดเร็วฉกเข้าออกปากทางน้อยจนมันเปียกฉ่ำไปด้วยน้ำลายของอีกฝ่ายที่ตั้งหน้าตั้งตา”กิน”ผมทุกหยาดหยดราวกับผมเป็นเหล้าราคาแพง
ริมฝีปากหยุนพรมจูบทุกซอกหลืบเบื้องล่าง
บ้างก็อ้างับรับเอาไข่ใบน้อยทั้งสองเข้าปากสลับข้างไปมาซ้ายขวา
ผมเผลอหลุดเสียงครางออกมาอย่างช่วยไม่ได้
“เบาๆ
เดี๋ยวเจ๊นกนึกว่าชาโดนเต๋าแกล้งแล้วเปิดประตูพรวดพราดเข้ามาดูจะทำไง หื้ม”
“เต๋าก็หยุดสิ
อื้มมมม”
“อยากให้หยุดจริงๆเหรอ
....ได้เหรอชา...หื้มม”
งื้อ เอาเลยครับ จัดเต็มเลย
คนเราลองได้เดินหน้ามาขนาดนี้แล้วจะถอยหลังกลับได้ไง ผมแหกขากว้างกว่าเดิมให้เต๋าได้ซุกไซ้ดูดดื่มรสชาตเป๊ปซี่แบบเต็มที่กับชีวิตไปเลยแม่ง
เต๋าเลียดูดสลับกับมือที่ปลุกเร้าส่วนอ่อนไหวของผมสลับไปมาจนผมเผลอเสร็จคาปากมันจนได้
“อะ อ๊า...”
“อื๊มมมมมมมม แจ๊บๆๆ
คชาครับ”
“อื้อออ แฮ๊กกๆๆๆๆๆ
เรียกทำไมอะ”
“วันนี้ใจดีจัง......”
“ห๊า??!!”
“นี่ให้เต๋ากินเป๊ปซี่ไม่พอ
ยังแถมสไปรท์ให้เต๋าด้วย อิ่มเลย”
“หืม สไปรท์ไหน?..........................=//////= อ๊ะ!” ไอ้หื่น!!!!!”
“ฟองงี้ฟอดเต็มปากเต๋าเชียว”
“=/////////////////////= จะพูดทำไมเล่า
ก็เต๋าเล่นอะไรบ้าๆก็ไม่รู้ เตะบอลเหงื่อโทรมกลับมาก็ยังจะมาเล่น....”
“เหงื่อโทรมอะไร
ลงสนามไม่ถึงสิบนาทีเหอะชา”
“ไม่รู้แหละ
ทั้งร้อนทั้งอับ ไม่เค็มเหงื่อบ้างรึไง”
“เอ้า ไม่รู้เหรอ เวลาทำขนมหวานก็ต้องใส่เกลือนิดนึงให้มันกลมกล่อม..............”
เต๋าลอยหน้าลอยตาอธิบายอย่างคนมีหลักการ
“เห๋?”
“ชาวันนี้เลยยิ่งหวาน.......
หวานไปหมดทั้งตัว”
ยังมีมาทำพยักพเยิดให้ดูน่าเชื่อถือ
“เห๋อ....”
“หวานทุกซอกทุกมุมเลย
เห่อๆๆๆๆๆ”
โอ้ยยยย
แล้วมาทำหน้าหื่นใส่กูอี๊ก! ผมหมั่นไส้ไอ้คนเจ้าเล่ห์
เลยฟาดมือลงบนแขนขาวๆล่ำๆนั่นซะหนึ่งที
“เพี๊ยะ! พอเลยไอ้ทะลึ่ง”
“5555555555”
“ฮึ!” กูอายนะโว้ย ล้อแม่งอยู่ได้ โกรธครับโกรธ
“ชา ชาจ๋า แม๊วๆๆ”
“ไม่ต้องมาแกล้งข่วนเลยนะ
มีอะไรอีกล่ะ”
“ชาไม่อยากชิม.........สไปรท์เค็มๆหวานๆของเต๋าบ้างเหรอจ้ะเบบี้”
“=////////////////////=”
“ทางปากบน
หรือปากล่าง.....หรือทั้งสองทางดีน๊า.....”
“T//////////////////////////////////T”
ผมว่าพรุ่งนี้ผมต้องโดนหม่าม๊าเอ็ดที่ทำฟูกที่นอนใหม่เอี่ยมเปื้อนแน่ๆเลย
ฮื้ออออ
