Let's fight หรือจะไฝว้ ตอนที่ 10 คุณหมอเต๋าเต๋า

เวลาที่คุณรู้สึกเหนื่อย แล้วได้อาบน้ำอุ่นนี่มันผ่อนคลายดีจริงๆเลยคับ ผมเช็ดเนื้อเช็ดตัว ทาครีมหอมๆ แล้วก็หยิบเอาชุดคลุมหนานุ่มสีขาวมาใส่ เฮ้อ สบายใจ กะลังจะก้าวออกจากห้องน้ำ พอเปิดประตูปุ๊ป.....

แว๊กกกกกกกกก ผีไอ่เผือกตามมาหลอกหลอนผมถึงในห้องนอน!!!!

“มึงมาได้ไงวะ!!! แล้วเข้ามาในห้องกูได้ไง”

“ก็หม่าม๊าให้รหัสเปิดประตูมานะสิ ถามได้ เมมไว้เลย 323”

เต๋านั่งทำหน้ายิ้มเอ๋อ โชว์โทรศัพท์ในมือให้ดู แล้วลุกขึ้นมาพยุงผมไปนั่งที่เตียง

“อะไรเนี่ย อะไรของมึง พยุงกูทำม้ายยยย ปล่อยยย”

“ดีๆสิ ดีๆ ก็เห็นไม่สบาย อุส่าห์ตามมาดูแลเลยนะเนี่ย มา เดี๋ยวเช็ดผมให้ ทำไมไม่เป่าให้แห้ง เดี๋ยวก็ไข้กลับหรอก”

มาถึงก็บ่นยาวเป็นแม่เลยคับ อะไรของมัน

เต๋าเอาผ้าขนหนูมาเช็ดผมให้จนแห้ง อุส่าห์เดินเอาผ้าขนหนูไปตากให้ด้วย

“ เอ่อ ขอบใจนะ แต่มึงไม่ต้องมาก็ได้ บ้านกูไกล กูเกรงใจ มึงกลับไปเหอะ หม่าม๊าดูแลกูได้”

“อ้าว มึงไม่รู้เหรอ หม่าม๊ากะเจ๊นกไปร้านแล้ว นี่ใช้ให้กูเอาข้าวกะยาขึ้นมาให้มึงเนี่ย บอกถ้ากูจะอยู่เป็นเพื่อน เค้าก็จะได้ไม่ต้องห่วง เผลอๆจะค้างนู้นเลย”

หม่าม๊าค้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ ทำอย่างงี้กับลูกได้ไง แล้วใครจะปกป้องผ๊มมมมม

“เอ่อ ไม่เป็นไรมึง ไปเหอะ กูรู้ว่ามึงเหนื่อย ขับรถก็ตั้งไกลกว่าจะถึงบ้าน”

เต๋าทำหน้ากรุ่มกริ่มเดินมานั่งแหมะลงบนเตียงข้างๆ

“ถ้างั้นเต๋าขอค้างเลยได้ไหมครับ ชาจะได้ไม่ต้องห่วงว่าเต๋าขับรถไกล”

ไอ้บ้าเอ้ย ใครเค้าห่วงเมิ้งงงง แล้วจะกระแซะทำไม ไม่ต้องเข้ามาชิดมากได้ม้ายยยยยยยย

“แต่คือ เราไม่สบายอะ เดี๋ยวเต๋าติดไข้อ่ะ”

หาข้ออ้างชักแม่น้ำทั้งห้าละกรู ถ้ายอมให้มันค้างนี่ กรูโดนซ้ำแน่ๆ

“ก็เดี๋ยวเต๋าคอยเช็ดตัวให้นะ นะ นะ” นั่น ได้ทีกระแซะใหญ่ มาทำหน้าน่ารักใส่อีก

“เอ่อออออ แต่คชาปวดเนื้อปวดตัวด้วย คืออยากพักอ่ะ” ผมใช้ลูกอ้อนละคับทีนี้ เพื่อความอยู่รอด

แต่พอผมบอกว่าไม่ไหวแล้ว เจ็บเนื้อเจ็บตัวไปหมด มันก็รีบเสนอ

“เดี๋ยวเต๋าทายาให้นะ นี่ๆ เต๋าซื้อมา”

ไอ้เด็กเอ๋อดวงตาเป็นประกาย กระวีกระวาดเปิดเป้ MCM สีดำที่ผมเลือกให้มันเมื่อคราวที่ไปเกาหลีด้วยกัน ล้วงยากินยาทาสารพัดออกมาวาง 

“อันนี้แก้รอยฝกซ้ำนะ มะ เดี๋ยวเต๋าทาให้”

มันพูดไปพราง ยาเจลเย็นๆไปพลาง ลงบนข้อมือที่เป็นรอยแดงของผม  ไม่อยากจะเชื่อว่ามันจะกล้าใช้กุญแจมือ เดี๋ยวเถอะมึง ความแค้นนี้ต้องชำระ ...........รอกูหายเจ็บก่อนนะ โอ้ยยยยยย

“โอ๋ๆ เจ็บเหรอ ฟู่ๆ หายนะหาย”

ผมมองหน้าไอ้หัวหยอยที่ลงนั่งกับพื้น ก้มทายา เป่าแผลให้ผมแล้วก็ใจอ่อน ก็มันเป็นซะอย่างเงี้ย ทะเลาะกันทีไร โกรธมันไม่เคยลงซักที  ผมก็รู้ว่ามันคิดยังไงกับผม ก็มันน่ะ เก็บสีหน้าท่าทางเป็นทีไหน มีอะไรก็แสดงออกมาหมด  ผมเองก็รักมัน รักมานานแล้ว แต่รักแบบไหนคับ ผมไม่รู้ รู้แต่ว่า ทั้งคิดถึง ทั้งหวงและห่วง แต่เราทั้งคู่เป็นผู้ชายนะ มันเลยเป็นความสัมพันธ์ที่ไม่มีชื่อเรียกอยู่นี่ไง

“ไหนๆ ตรงนี้ต้องทายาไหม”

มันเอามือจิ้มๆรอยจูบสีกุหลาบบนคอผม พร้อมกับสอดมือแหวกเสื้อคลุมหนานุ่มออก เผยให้เห็นร่องรอยแบบเดียวกันนับไม่ถ้วนกระจายอยู่บนอกขาว หน้าผมแดงไปถึงหูเลยทีนี้

“โว้ย ไม่ต้อง ใครเค้าทายาเล่าของแบบนี้”

“น่านะ จะได้หายไวๆ กลัวหม่าม๊าเห็น นะ”

มันเคยฟังผมห้ามซะที่ไหนล่ะ อะ! เอาเลยครับพี่คับ เอาให้สบายใจ  ผมปล่อยให้มันทายาบ้าง เป่าบ้างตามรอยสีชมพูทั่วซอกคอและหน้าอก ก่อนที่มันจะปลดเชือกผูกเอวออก

“เฮ้ยยยยย เมิงงงง เอาออกทำไม”

มันช้อนตาขึ้นมามองทำหน้าไรเดียงสา 

“ก็ทายาไง ตรงนี้มีรอยเยอะเลย  ทายานะ จะได้ไวๆ”

ผมปัดป้องเต็มที่ มันรวบกำข้อมือผมไว้  ก่อนจะผลักผมลงบนเตียงนุ่ม

“ไม่ต้องอายนะ เห็นกันมาทั้งเนื้อทั้งตัวละ นะครับท่านคชาน๊า”

“เต๋า ไม่เอา มึงปล่อยกุเลยนะ” ผมขัดขืนสุดชีวิต มืออีกข้างที่ยังเป็นอิสระก็ดึงเสื้อคลุมคลุมส่วนสงวนไว้แน่น

“ไม่เอาน่าคนดี อยู่นิ่งๆให้คุณหมอตรวจดูหน่อยนะครับ”

เต๋าเอามือแหวกเสื้อคลุมผมออก แล้วไล้นิ้วช้าๆไปตามหน้าขาผมเบาๆ ผมเสียววูบขึ้นมาถึงท้องน้อยเลย

“ดูสิ มีแต่รอย เดี๋ยวหมอทายาให้นะครับ”

ในขณะที่มือข้างหนึ่งยังกำข้อมือของผมแน่น มืออีกข้างก็ป้ายยามานวดๆตรงรอยแดงตามเรียวขาผมเบาๆ จนผมเริ่มอ่อน เต๋าปล่อยข้อมือผมแล้วก้มลงเป่าที่หน้าขาเบาๆ

“ฟู่ หายเร็วๆนะ at love ขอโทษนะที่ทำให้เป็นรอย ดูสิ ตรงนี้ก็ด้วย”

เต๋าแหวกเสื้อคลุมผมออก ปล่อยให้เห็นเรียวขาเปลือยปล่าวทั้งสองข้าง ก่อนจะทายาพร้อมกับเป่าซ้ำๆไปทุกจุด  ทุกครั้งที่ลมร้อนกระทบผิวอ่อนๆของผม ผมสะดุ้งจนตัวเกรง ได้แต่นอนกัดปากนิ่งปล่อยให้เต๋าทำตามใจชอบ

“เต๋ามียาอีกอันนะ สำหรับตรงนั้นของคชา เต๋าทาให้นะ”

หะ!!!!! ตรงไหน!!! ว๊ากกกกกกกกกก

เต๋ากดหัวเข่าลงระหว่างขาอ่อนทั้งสองข้างของผมแล้วแทรกตัวอยู่ตรงกลาง มือก็ป้ายยาปาดลึกลงไปที่ช่องแคบๆด้านล่าง

“ซื้ดดดดดด เต๋า ไม่เอามันแสบ”

“แสบก็ต้องทนนะ จะได้หายไวๆ แดงหมดเลยเนี้ยเห็นไหม”

ใครจะไปเห็นละโว้ยยยยยย ไม่ใช่แมวนะ จะได้ก้มลงไปดูได้น่ะ ละอยู่เฉยๆมันจะเจ็บไหมถ้ามึงไม่ทำ ไอ้เวร

เต๋าสอดนิ้วลึกกวาดวนด้านในซ้ำๆ ยาเย็นๆทำให้รู้สึกแปลกๆ ทั้งแสบทั้งเสียว อธิบายไม่ถูกเลยคับ

“อ๊ะ เต๋า พะ พอแล้ว อื้อ เดี๋ยวทำเอง อื้อออออ”

แทนที่เต๋าจะหยุด เต๋ากลับกดลงไปตรงจุดกระสันข้างในของผมย้ำๆ พร้อมกับก้มลงมากระซิบด้วยเสียงแหบพร่าข้างหูผมเบาๆ

“ให้คุณหมอฉีดยาให้สักเข็มนะครับนนทนันท์ จะได้หายไวๆ”

อ่านแล้วก็ช่วยไปเมนต์ให้ทีนะ ในเด็กดี หรือเมนต์ในเล้าก็ได้ thxxxx

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44027.0
http://my.dek-d.com/moet192/writer/view.php?id=1239319
twitter @KachaSbabi