Wednesday, November 12, 2014

Let's fight ตอนที่ 16 The wedding

สวัสดีครับ ผมคชาฮะ วันนี้ผมมางานวันแต่งงานของพี่แต๊ก ARสุดสวยของพวกเราเหล่าชาว AF แต่ผมมาถึงช้ากว่าชาวบ้านเค้าหน่อยเพราะต้องไปงานแต่งงานอีกงานนึงก่อน เจ้าบ่าวน่ารักมากเลยครับ เค้าจ้างผมไปเซอร์ไพสซ์เจ้าสาวซึ่งเป็นแฟนคลับของผม ทำเอาเจ้าหล่อนหน้าบานเชียว ผมก็เซอร์วิทเค้าเต็มที่ เพื่อให้สมกับที่มันเป็นค่ำคืนแห่งความทรงจำอันแสนหวานของเค้าทั้งคู่ละครับเจ้าบ่าวเค้าเอาใจใส่เจ้าสาวดีจริงๆ นี่ถ้าผมแต่งงานนะ ผมก็อยากจะทำงี้แหละ  ขอหาเจ้าสาวน่ารักก่อนล่ะกันนะ อิอิ
กว่าผมจะขับรถฝ่ารถติดบนท้องถนนกรุงเทพมาถึงงานพี่แต๊ก ก็ดึกพอสมควร ทุกคนกำลังกรึ่มได้ที่ เฮฮาเสียงดังกันใหญ่ อยากจะบอกว่านี่มันงานรวมญาติชัดๆเลยครับ ทั้งเด็กเอเอฟ ทั้งทีมงาน พี่น้อง เบื้องหน้าเบื้องหลัง มากันหมด

“เฮ้ย มาแล้วเหรอ มา นั่งๆๆ ดืมเร็ว”
พี่ว่านไฉรีบมาลากผมไปร่วมวง ทั้งๆที่ผมยังไม่ได้ไปทักเจ้าบ่าวเจ้าสาวด้วยซ้ำ
“เดี๋ยวดิพี่ใจเย็น ไปทักเจ้าของงานก่อน”
“เอ้อ เดี๋ยวมันก็มานั่งนี่แหละ ไม่ต้องมีพิธีรีตองอะไรหรอก ผู้ใหญ่กลับกันหมดแล้ว มึงอ่ะ มาช้า”
พี่ว่านไฉพูดร่วนไป รินเบียร์ให้ผมไป จะไม่กินก็กะไรอยู่ อะ จิบซะหน่อย อืม อร่อยดีนะเนี่ย

มองไปรอบๆงานก็พอเข้าใจเลยครับ ทุกคนรั่วกันเต็มขั้น พิธีกงพิธีการอะไร ไม่มีหรอก เอามันส์เข้าว่ากันเลย ผมแวะทักทายเพื่อนๆพี่ๆทั่ว นับตั้งแต่เสร็จคอนเสริต์ ผมก็ไม่ค่อยได้เจอใครเลย คิดถึงทุกคนชะมัด
เดินมาเรื่อยๆ จนมาถึงโต๊ะของชาว AF8 จอยรีบทักผมเชียว
“พี่คชา ทำไมพึ่งมาเนี่ย โห ไม่ได้เจอนาน ลั่นว่ะ 5555”
“โห พูดไม่ได้ดูตัวเองเลย ขาลั่น”
จอยสะบัดหน้าพรืด
“ตอนนี้เค้าผอมละย่ะ เอาอะไรมาพูด นั่งสินั่ง จะนั่งตรงนี้ หรือจะนั่งข้าง At love”
ผมมองตามที่จอยชี้ ก็เห็นเต๋านั่งหน้าขาวยิ้มแมว ตางี้วิววับเป็นประกายเชียว มันยกมือโบกทักผมทีนึงจากอีกฟากของโต๊ะ(ดูมันครับ แต่งตัวเลียนแบบผมอีกละ เซ็งจริงๆ) ไทด์กะแพรวก็เตรียมขยับที่ข้างๆเต๋าให้ผมเข้าไปนั่ง แต่ผมรีบบอกปฏิเสท ก็ แบบ ไม่รู้ดิ มันเขินอ่ะ เอาเป็นว่านั่งข้างจอยนี่ล่ะดีแล้ว
คือตั้งแต่จบคอน ผมยังไม่ได้เจอเต๋าอีกเลยครับ ก็พ่อพระเอกเค้าคงจะยุ่งถ่ายละคร โปรโมต์หนังอะไรของเค้าแหละ  มันเลยไม่ได้ว่างมาก่อกวนผม ซึ่งก็ดีครับ ผมจะได้ไม่ต้องเปลืองเนื้อเปลืองตัว  แต่ปัญหาคือ ผมดันไปตบปากรับคำกะมันไว้ว่าจะยอมให้มันจัดหนักได้ แต่ต้องรอหลังคอนก่อน คือตอนนั้นมันเซ้าซี้มาก เอะอะแตะอั๋งลวนลามผมตลอด จะขอมานอนบ้านให้ได้ กูก็เป็นลูกมีพ่อมีแม่นะเฟ้ย ทำอะไรไม่เกรงใจกันเลย เกิดเคนท์มาได้ยินเข้าจะทำไงเล่า >///<
ตอนนี้ผมเลยกลัวมันจะมาทวงสัญญานะสิครับ เอาเป็นว่า เราทำตัวเนียนๆห่างมันไว้ก็แล้วกัน เพื่อสวัสดิภาพความปลอดภัยของตูดที่น่ารัก(!!??)ของผม

งานเลี้ยงดำเนินไปเรื่อยๆท่ามกลางเสียงหัวเราะ พูดคุย และเสียงชนแก้วของทุกคน เรียกว่างานกินงานเมาดีกว่าครับ เพราะเจ้าสาวเจ้าบ่าวเองก็รั่วซะ ไม่ได้โรแมนติกอะไรเลย ผิดกับงานแต่งงานแรกที่ผมไปมา แต่ก็ดีแล้ว เพราะเหมือนทุกคนมาพักผ่อน ศิลปินเองก็ทำอะไรก็ได้ไม่ต้องกลัวเป็นข่าวเพราะมีแต่คนกันเองทั้งนั้น แม้แต่เต๋าเองก็ไปยืนเมาล้งเล้ง ร้องเพลงบนเวทีนู้น เสียงงี้เพี้ยนเชียว สาบานได้ว่ามันเป็นนักร้องมืออาชีพ เฮ้อ แต่ทุกคนก็ไม่ถือสา เอาฮา พวกแดนเซอร์เต้นท่าประหลาดๆประกอบเพลงแบบไม่ห่วงหล่อห่วงสวยกันซะเลย เอาเลยครับ เอาให้เต็มที่
ตัวผมเองก็เริ่มกรึ่มๆ ปกติก็ไม่ค่อยดืมอยู่แล้ว ของมึนเมาเนี่ย ยิ่งคออ่อนๆอยู่ วันนี้ก็ไม่รู้จะขับรถไหวไหม ผมว่าผมขอตัวกลับเลยดีกว่า พรุ่งนี้มีอัดรายการเช้าซะด้วย

“พี่เต้ งั้นเดี๋ยวผมกลับเลยละกัน เจอกันพรุ่งนี้เช้านะพี่”
พี่เต้รีบวางจานข้าวลง หันมาคุยกะผม พี่แกพึ่งจะมาถึง ไม่รู้ไปไหนมา ถ้าจะมาสายจนงานจะเลิกขนาดนี้
“เดี๋ยวดิ จะขับกลับบ้านไหวเหรอ ดืมไม่ใช่เหรอ”
“โห พี่ นิดเดียวอ่ะ ขับได้”
พี่แกรีบส่ายหัวหลุดๆ
“ไม่เอาอะ บ้านยิ่งไกลๆอยู่ เดี๋ยวเป็นไรขึ้นมา ปะ เดี๋ยวพี่ไปส่ง”
“ห๋าพี่ จะไปส่งผมที่บ้านเนี่ยนะ มันไกลนะพี่ อย่าเลย”
พี่เต้ทำท่าระลึกชาติสักพัก ก็เกิดไอเดียบรรเจิด
“เอางี้  มึงไปนอนกะเต๋า ที่ถ่ายรายการแม่งใกล้คอนโดมันเลย พี่จะได้ไม่ต้องวนรับวนส่งหลายคนด้วย ปะ  นี่ก็ได้ฤกษ์เก็บไอ้เต๋ากลับบ้านซะที มันเมาไม่รู้เรื่องแล้วนั่นน่ะ”

พี่เต้ลุกจากโต๊ะ ลากข้อมือผมเดินไปหน้าเวที ที่ไอ้เผือกมันครองไมค์อยู่นั่นล่ะ
“พี่ เดี๋ยว ละพ่อต๋อยอยู่ไหน ไม่มารับมันกลับล่ะ”
“โห พ่อต่อยกลับไปตั้งแต่หัวค่ำแล้ว ป่านนี้นอนหลับฝันไปถึงพระอินทร์ละมั้ง “
“แงงงงง ไม่เอาอะพี่ ไม่นอนกะมันอ่ะ”
ผมเริ่มงอแงละครับทีนี้ อุส่าห์เล่นตัวไม่ไปคุยกะมันทั้งคืน ดันต้องไปนอนกะมันซะงั้น
พี่เต้หันมาทำหน้าหนวดเหี้ยมใส่ผม
“คชาเอ้ยยย พรุ่งนี้งานเช้า รอเราถ่อมาจากบ้านเดี๋ยวก็สาย ไหนคืนนี้ต้องขับกลับบางบอนอีก ไกลโครต   ทำอย่างกะไม่เคยนอนด้วยกัน กลัวไอ้เต๋ามันปล้ำเหรอวะ555”
ก็เออสิ!!!! แต่จะให้บอกได้ไงเล่า ฮือ
ผมกะพี่เต้ลากเต๋าเต๋าที่กอดรัดฟัดเหวี่ยงผมไปด้วยตลอดทาง กว่าจะยัดมันใส่หลังรถสำเร็จ เล่นเอาหืดขึ้นคอเลยเชียว
“5555 ไอ้เต๋านี่เวลาเมา มันอ้อนมึงเหมือนแมวเลยคชา น่ารักว่ะ”
ชิ แมวหื่นนะสิพี่ ผมละไม่อยากจะพูด

พวกเราตกลงกันว่า ขับรถผมไปแล้วทิ้งรถพี่เต้ไว้ที่ร้าน พรุ่งนี้พี่เต้ค่อยไปรับ จะได้ปลุกทีเดียวทั้งสองคน ไม่สายชัวร์ ผมโดดมางีบหลับอยู่ที่เบาะข้างคนขับ ปล่อยเต๋าที่เปลี้ยหลับไปเหมือนกันไว้ที่เบาะหลัง แล้วให้พี่เต้ซึ่งเป็นคนเดียวที่ยังไม่เมาเป็นสารถีขับรถไป (ก็มาซะสาย ยังไม่ทันได้ดื่มสักหยดก็ต้องออกมาละ) พอมาถึงคอนโด ผมล้วงกระเป๋ามันหยิบคีย์การ์ดมาเปิดลิฟท์แบบทุลักทุเล ก็พ่อคุณเค้าเกาะเอวผมแน่นอย่างกะลูกลิง พี่เต้แม่งก็ไม่ช่วย แต่พอดีพี่เค้าหิ้วเป้ให้เราสองคนอยู่นะสิ เลยว่าไรแกไม่ได้ แต่พี่เป้ก็น่าจะช่วยผมหน่อยซิ๊ มันหนักนะโว้ยยยย

“เต๋า ปล่อยก่อน เดินเองได้ไหมเนี่ย หนักอะ”
“ได้ดิ ไม่ได้เมาขนาดนั้นสักหน่อยอะชา กินนิ๊ดดดดเดียว”
ขนาดกินนิดเดียวยังป้อแป้ขนาดนี้เลยนะมึง ไม่เมาเล้ยยยย ไอ้เหี้ย
เต๋าเอาแขนพาดคอผม อีกมือก็จับมือผมไว้รอบเอวมัน ก็เหมือนพยุงมันเดินนั่นล่ะ แต่มันไม่ได้ลงน้ำหนักมากเหมือนกับตอนแรก แต่ก็ยังกอดผมแน่นไม่ปล่อยเหมือนเดิม  นี่คืนนี้ผมจะรอดไหมเนี้ย แต่เอาเหอะ พ่อต๋อยก็อยู่ ห้องมันก็เล็กนิดเดียว มันคงไม่กล้าหรอกมั้ง

“พี่เต้ เคาะประตูที”
พี่เต้เคาะประตูสองสามทีก็ไม่มีเสียงตอบ
“สงสัยพ่อหลับไปละว่ะ เปิดประตูเลยนะงั้น”
โอ้ยยยย เอาไงก็ได้ครับพี่ครับ ผมหนักจะแย่ ผมเลยผงกหัว ให้สัญญาณแกไป แกเปิดประตู เปิดไฟแล้วก็ช่วยผมลากไอ้ขี้เมามาโยนไว้ตรงโซฟา

ผมมองซ้ายแลขวาก็ไม่เห็นพ่อต๋อย ประตูห้องนอนก็เปิดทิ้งไว้อ้าซ่า เตียงยังคลุมไว้เรียบร้อยอยู่เลย
“เอ่อ เต๋า พ่อต๋อยไปไหนวะ”
เต๋าเงยหน้าขึ้นมองผม ทำปากยู่เป็นเด็กน้อยน่ารักน่าเอ็นดู พูดเสี้ยงอ้อแอ้
“ไม่รู้”
ไอ้เหี้ยยยยยย มึงจะทำหน้าน่ารักเพื่อออออ นี่คือกูต้องอยู่กะมึงสองต่อสองอีกแล้วใช่ม้ายยยย ชิบหายละกู

โอเคคับ ถึงตอนนี้ เพื่อความอยู่รอด เห็นที่จะต้องขอพี่เต้ให้ค้างด้วยละ
พี่เต้ ไหนๆก็นอนด้วยกันเลยป่ะ จะได้ไม่ต้องขับรถกลับบ้าน ดึกแล้ว
พี่เต้โยนข้าวของของพวกผมลงบนโต๊ะ แล้วกลับหลังหันเดินออกไป ไม่แม้แต่จะฟังที่ผมพูด
ใครบอกพี่จะกลับบ้าน นี่พี่บอกไอ้แต๊กว่าจะรีบกลับไปกินเหล้าโต้รุ่งกะพวกมันเนี่ย เด็กๆก็นอนไปละกัน อยู่กันดีๆอย่าทะเลาะกันล่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้มารับ บาย
แกรีบพูดเร็วจี๋ แล้วรีบเผ่นปิดประตูไปเลยคับ โหยยยยยย พี่เต้! กลัวไม่ได้กินเหล้าอะไรขนาดนั้นวะ ขอให้แม่งสำลักเบียร์เลยไอ้พี่เต้เอ้ย

ผมหันกลับมาเจอเต๋าที่ยังคงนั่งอยู่ตรงโซฟาเหมือนเดิม จ้องหน้าผมเขม็ง
อะ อะไรเต๋า มองหน้าทำไม
วันนี้ฤกษ์ดีนะ ชาไปงานแต่งมาตั้งสองงานมันตอบเสียงอ้อแอ้
ละ แล้ว?”
เต๋าโดดขึ้นมาจากโซฟา วาดแขนมาคล้องคอผม ทิ้งน้ำหนักลงมาทั้งตัว


ไหนๆพี่เต้ก็อุส่าห์เอาเจ้าสาวมาส่งให้ถึงมือขนาดนี้เข้าห้องหอกันมะ
อ่านเเล้วก็เมนต์กันบ้างนะเฮ้ย เล้าก็ได้ เด็กดีก็ดีนะจ้ะ

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44027.0http://my.dek-d.com/moet192/writer/view.php?id=1239319

twitter @KachaSbabi


No comments:

Post a Comment