ชาบิตะกับโดราเต๋า
“ต๋าววววว ดูออกป่าว ว่าวันนี้แต่งตัวเป็นอะไร”
วันนี้ผมเลิกเร็วเลยมารับคชาครับ จะพาคุณหนูไปขับรถเล่นใช้เวลาอันมีค่าด้วยกันสักหน่อย
แล้วดูเค้าซิ แต่งตัวอะไรก็ไม่รู้ เสื้อยืดสีเหลืองอ๋อยกับกางเกงขาสั้นจุ๊ดจู๋สีดำ
ไหนจะแว่นตาประหลาดนั้นอีก
“ชุดอะไรวะชา แล้วใส่แว่นทำไม
จะปลอมตัวหลบติ่งเหรอ”
“ม้ายย ก็วันพรุ่งนี้ต้องแต่งตัวเป็นโนบิตะน่ะดิ
เลยลองแต่งมาก่อนให้เต๋าดู แล้วเหมือนไหมล่ะ”
“ก็.....น่ารักดีนะ แต่กางเกงสั้นไปหรือเปล่า”
“ไม่สั้นหรอก ในการ์ตูนก็เงี้ย
ประเทศกาฬสินธุ์ไม่มีให้ดูเหรอโดเรม่อนอ่ะ”
ยังจะมากวนนะมัน ประเทศกาฬสินธุ์พ่อง
“เออๆก็แล้วแต่ งั้นก็ขึ้นมาไวๆจะได้ไปซะที
หิวแล้ว”
พวกผมขับรถมาเรื่อยๆ หาอะไรกินแถวบางขุนเทียนนะครับ
ไม่ได้ไปไกลมาก เพราะเอาเจ้าดำของพ่อมาขับ กลัวว่าถ้าไปไกลจะพังซะก่อน
พอกินข้าวอิ่ม
ผมก็พาเค้าขับรถลัดเลาะแถวซอยสแกงาม ไม่มีอะไรให้ชมหรอกครับ มีแต่พงหญ้ากะโรงงาน
แถมยังมืดสิ้นดีราวกับฉากในหนังผี แต่ผมอยากจะใช้เวลาด้วยกันเพิ่มอีกสักนิด
เพราะเดี๋ยวกลับถึงบ้านเจ้าตัวก็แจ้นไปนอน แล้วผมก็ค้างไม่ได้ด้วย มีงานแต่เช้า เจ้าหนูแก้มกลมนั่งข้างๆร้องเพลงอย่างอารมณ์ดี
เล่นซุกซนคุ้ยข้าวคุ้ยของในรถ ขยับขาแว่นตัวเองเล่น ดีจริงนะพ่อคุณ มีคนขับรถให้
แถมเลี้ยงข้าวอีก ดูเอาเถอะ ตัวงี้ฟูเชียว ทั้งแก้ม ทั้งพุง ทั้งก้น
แล้วไหนจะขาอวบอ้วนนั่นอีก อืมมมมม.....บางทีกางเกงขาสั้นก็ดีเหมือนกันนะ
“นี่ใส่ขาสั้นขนาดนี้มาอ่อยเต๋าปะเนี่ย”
“อ่อยพ่อง เค้าเรียกคอสตูม เอ้อ” เน๊ะ
มีมาทำปากบู้ใส่ผมอีก
ผมเอื้อมมือไปเล่นปูไต่บนหัวเข่ามนสีขาวอมชมพูของคชา
เรื่อยขึ้นสูงบนขาขาวๆผิวเนียนๆจนถึงขอบกางเกงขาสั้นสีดำตัวจิ๋ว
ทำไมมันนุ่มเป็นตูดเด็กขนาดนี้ฟะ อ้อ! ตูดเค้าก็นุ่มน่าฟัดครับ บอกเลย
“สั้นเนอะ จะเอาไว้ล่อตะเข้ว่างั้น”
“เวอร์ละ ใครเค้าก็ใส่กันเปล่าวะ อย่ามาทำตัวเป็นลุงแก่หัวโบราณไม่เข้าเรื่องหน่า”
ผมนี่เลี้ยวรถเข้าจอดข้างทางเลยครับ
เด็กอวดดีต้องโดนดัดนิสัย ชอบว่ากูแก่ดีนัก
“ว่าใครลุง อยากโดนใช่มั้ย”
ผมก้มลงงับขาด้านในอวบๆเต็มคำ จนเจ้าตัวร้องจ๊ากด้วยความตกใจ
“โอ๊ย! มึงทำอะไรวะ”
“จะได้รู้ไง ว่าทำไมห้ามใส่ขาสั้น”
ผมเงยขึ้นมาตอบหน้านิ่งในขณะที่เจ้าตัวยังคงเหวอแดกอยู่
เห็นสีหน้าเค้าแล้วทำเอาผมเผลออมยิ้มอย่างสะใจ5555 คิดไม่ถึงละสิ
ผมก้มลงกัดลงไปอีกแผลจนมันเริ่มออกลาย คชาก็ได้แต่ร้องโอดโอยทุบหลังผมอยู่อย่างงั้น
แต่ถ้าคิดว่าผมจะหยุดแค่นี้ละก็ ฝันไปเหอะ
พอผมงับจนหนำใจแล้วก็เริ่มออกแรงดูดเลียรอบๆรอยฟันก่อนจะจูบซ้ำๆลึกเข้าไปตามโคนขาด้านใน
“ตะ ต๋าววว โอ้ย พะ พอแล้ว รู้แล้ว ฮื้อออ”
“พรุ่งนี้จะไม่ใส่ตัวนี้”
“ไม่ใส่ๆ”
“จะเปลื่ยนเป็นกางเกงขายาวกว่านี้”
“เปลี่ยนๆ”
“ยาวถึงหัวเข่าใช่ไหม แบบลุงๆชอบใส่กัน”
“แบบลุงๆ ฮื้ออออ”
“ดีมาก”
ผมรั้งขอบขากางเกงเค้าขึ้นสูงจนเห็นขอบกางเกงใน
แล้วฉกลิ้นลากตามแนวข้อพับสีชมพูเข้ม
แก้มก็ถูไถอยู่กับท่อนเนื้ออ่อนในกางเกงที่เริ่มแข็งและร้อนทิ่มหน้าผมอยู่เป็นทีๆ
คชานี่ต้องเป็นมาโซแน่ๆ ผมทำรุนแรงด้วยทีไร ก็เกิดอารมณ์ได้ทุกทีสิหน่า
“หึๆ หื่นว่ะชา ชอบให้พี่รุนแรงเหรอจ๊ะ”
“ผัวะ พ่องสิ ก็มึง...........งื้อ”
ผมปลดกระดุมกางเกงขาสั้นตัวจ้อยแล้วรูดซิปลงปล่อยให้ชาน้อยที่นอนอึดอัดอยู่ในกางเกงตัวคับติ้วได้ออกมาชมโลก
“เป็นเด็กดีแล้วพี่จะทำให้มีความสุขนะ”
“เต๋าอย่า เดี๋ยวใครเห็น”
“โอ้ย มืดแล้ว แถวนี้ก็เปลี่ยวจะแย่
ไม่มีใครเห็นหรอกหน่า”
ดูเถอะครับ ทำเป็นขัดขืน
แต่พอผมอ้าปากรับเจ้าหนอนน้อยเข้าไปดูด เท่านั้นแหละ
มือที่ผลักหัวผมอยู่เปลี่ยนเป็นขยุ้มดึงซะจนหนังหัวแทบหลุด
ใช้เวลาเดี๋ยวเดี๋ยวคชาก็เสร็จคาปากผมซะละ
“เฮ้ยยย เร็วไปป่าววะ อ่อนเอ้ย”
“วุ๊ยยย ก็มันตื่นเต้นนิ เล่นอะไรแผลงๆก็ไม่รู้
ฮื้อ”
“โธ่ รถติดฟิลม์ออกมืด ไม่มีใครเห็นหรอกหน่า
ว่าแต่....ครางกระเส่าขนาดนี้ อยากโดนพี่เสียบเหรอจ๊ะ”
เด็กเนิร์ดแก้มแดงเบือนหน้าหนี
“มะ ไม่เอา ไม่เสียบ เดี๋ยวใครเห็น”
“อ้าว ได้ไงอ่ะ แล้วของกูที่ขึ้นนี่ทำไง”
“แล้วใครใช้ให้ขึ้นเล่า งื้อ”
“พูดหมาๆละคชา จะเอาไหม ค่าขนมไปญี่ปุ่นน่ะ
อย่าให้พี่หงุดหงิด”
“เต๋าอ๊า...”
“มาๆๆเป็นเด็กดี มาล้วงกระเป๋าพี่ม่อน
หยิบของวิเศษออกมาเล่นดีกว่านะ”
“ไฟฉายย่อส่วน”
“คือฉายใส่หนอนชาอะดิ เล็กเชียว”
“ไอ้เต๋า!”
“ล้อเล่นนนน มากินหนมดังโงะโมโมทาโร่ไม้บึ้มของพี่ดีกว่าหน่า
ถ้ายอมดีๆเดี๋ยวพี่จะพากลับบ้าน”
“เดี๋ยวกูกัดแม่ง.....”
คชาอิดออดแต่ก็ยอมก้มเข้าหาส่วนกลางที่บวมเป่งทรมานของผมแต่โดยดี
ผมรู้ว่าผมใช้ให้เค้าทำให้ผมบ่อยขึ้น เทียบกับเมื่อก่อน ให้ตายก็ไม่ยอมทำ
นอนเฉยๆอย่างเดียว เดี๋ยวนี้จัดว่าพัฒนาขึ้นมากโข
แท่งเนื้อแข็งถูกคชากอบกุมไว้ในมือที่ขยับรูดขึ้นลงสลับกับปากอวบสวยที่ครอบอยู่ส่วนบน
ถึงมันจะเข้าไปไม่ลึกมาก แต่แค่นี้ผมก็พอใจแล้ว ไม่อยากให้สำลัก พรุ่งนี้เค้ายังต้องทำงานน่ะครับ
ชาบิตะน้อยช้อนตามองผม
ดวงตากลมใสภายใต้แว่นกลมๆนั่นมันทำให้เค้าดูน่ารักจับใจซะจริงๆ อารมณ์มันเลยพีคสัดๆ
แตกเต็มหน้าเค้าซะเฉยๆ โธ่...กูผมไม่ได้ตั้งใจอยากจะเสร็จเร็วหรอกนะครับ
ว่าจะแกล้งลากไปเรื่อยๆแล้วรอดูว่าเค้าจะบ่นว่าเมื่อยกรามไหม
บางทีมีนวดๆแก้มตัวเองด้วยนะ
“ซื้ดดด อ๊า............อะ คชา โทษๆ “
“มึงอ่ะ อย่างงี้ทุกทีเลยแม่ง
ไม่ต้องทำเหมือนในหนังโป๊ได้ป่ะ เอะอะแตกใส่หน้าเนี่ย ไอ้โรคจิต!”
“อย่าโกรธดิ ก็มันตื่นเต้นอ่ะ… มา
เดี๋ยวเช็ดให้นะครับ”
“โธ่เอ้ย
ตัวเอ็งแม่งก็อ่อน ทีกูตื่นเต้นทำมาว่า....”
ไอ้หนูกรนด่าผมเบาๆงึมงำๆ
ผมก็ได้แต่ยิ้มแมวกลบเกลื่อนถอดเอาแว่นเค้าออกมาเช็ดคราบของเหลวออก
แต่ยิ่งเช็ดก็ยิ่งมัวยิ่งเปื้อนไปทั้งอัน
ผมไม่รู้จะทำไงเลยใส่คืนให้เค้าเหมือนเดิม
“เฮ้ยเต๋า! มันมัวหมดแล้ว”
“ทำไมไอ้โนบิตะตัวนี้มันขี้โวยวายจังเลยห๊า!
มาให้ฟัดหน่อยดิ”
“ต๊าววว พอแล้ว จะกลับบ้าน ฮื้อๆๆๆ”
“ไม่เอาไม่ให้กลับ ขอพี่รังแกหน่อยนะ”
“เต๋าอ่ะ ไม่เอาไม่ถอด
ไหนบอกว่าเสร็จแล้วจะพากลับบ้านไง”
“หน่า.. เดี๋ยวจะไม่เจอตั้งสิบวัน
ขอหน่อยนะๆๆๆๆ”
“งั้นรอกลับบ้านก่อนดิ”
“ไม่เอา เดี๋ยวเกิดกลับถึงบ้านแล้วชาหนีไปนอนกะแม่
ก็อดดิ กูไม่หลงกลมึงแล้วโว้ย” มันชอบทำงั้นประจำแหละ หนีไปนอนกอดแม่เฉย
ป้านกกับผมได้แต่มองหน้ากันตาปริบๆ
ผมผลักเบาะเอนลงจนสุด
แล้วลากดึงกางเกงขาสั้นกับกางในสีขาวตัวจ้อยของชาบิตะออก
คชานอนปิดหน้างอแงร้องจะกลับบ้านท่าเดียว แทนที่ผมจะรู้สึกผิดดันรู้สึกฮึกเหิมอยากลวนลามมันซะนี่
หรือกูจะโรคจิตจริงๆอย่างที่มันว่า
ผมลงมือปู้ยี้ปูยำไอ้หนู กัดงับติ่งหูน้อยๆไซ้ซอกคอ
ทั้งจูบทั้งดูดทั้งงับอย่างเมามัน มือก็ล้วงเข้าไปภายใต้เสื้อ
บิดบี้จุดน้อยๆทั้งสองอยู่ระหว่างนิ้วกลางกับนิ้วโป้ง พูดแทะโลมนิดๆหน่อยๆคชาก็อ่อนยอมตามอย่างว่าง่าย
ผมได้ทีเลยยกขาไอ้หนูพาดบ่า แต่เจ้าพระคุณขาแม่งติดหลังคา พับผ่าเอ้ย
“โว้ย ขาแม่งยาวจังวะคชา”
“พ่อง!
ก็มึงคิดยังไงจะให้ผู้ชายสูงล่ำขายาวสองคนมาฟัดกันในรถ ห๊า!”
คือที่ว่าสูงล่ำน่ะกูคนเดียว
ส่วนมึงมันเตี้ยอ้วนรึปล่าววะ ........แต่ไม่พูดดีกว่า เดี๋ยวอด
“ชาบิตะ งั้นขึ้นมานั่งเทียน เอ๊ย
นั่งไทม์แมชชีนของพี่ดีกว่านะ”
“แว๊กกก”
ผมลากคชาจากเบาะข้างคนขับให้ขึ้นมานั่งบนตักของตัวเอง
คชาดิ้นขลุกขลักแต่ก็ถูกผมยันจนหลังติดพวงมาลัยหนีไปไหนไม่ได้
“ชาอย่าดิ้น ระวังรถไหล”
“ตอแหลละมึง รถใส่เบรกมือ ปล๊อยยย”
“หน่านะ นิดนึงนะครับ รีบทำรีบเสร็จ
เดี๋ยวเพิ่มค่าขนมให้นะ อะ!
เอาบัตรไปกดเองเลย”
“กูจะถอนให้หมดบัญชีเลยแม่ง ทำกับกูได้นะเต๋า
โอ้ย!”
ผมอ้างับไหล่บางนั้นเสียเต็มแรง คชาเลยยอมศิโรราบแต่โดยดี น้ำตาปริ่มคลอเบ้า
พอเค้าเงียบผมก็ประกบปากจูบดูดปากน้อยๆจนบวมเจ่อ
“มา เดี๋ยวใช้นิ้วให้ก่อนนะ
จะได้ไม่เจ็บมากนะครับ หล่อลื่นก็ไม่มี อย่าพึ่งเสร็จคานิ้วซะก่อนละ”
“นิ้วพี่ม่อนทั้งป้อมทั้งสั้น ไม่เสร็จร๊อก
เชื่อดิ”
บ๊ะ! ไอ้หนูมันท้าทายโว้ย
“ปากดี!”
“เอ่อ!”
“งั้น…ไม่ต้องใช้นิ้วละเนอะ”
“ห๋า!”
“ใส่เลยละกันงั้น”
“ต๊าววว”
“มะ เดี๋ยวพาไปเที่ยวโลกอนาคต”
...........
“อ๊า อื๊อๆๆ ต๋าววว อ๊ะ”
“เรียกพี่ม่อนสิจ้ะ”
“พะ พี่ม่อน พี่ม่อนนน อื้อออ”
5555 ยอมเรียกจริงๆด้วย
คชาเวลาของขึ้นนี่มันดีชะมัด แรกๆก็ทำอิดออดผมต้องเป็นฝ่ายยกก้นกลมให้ขยับขึ้นลง
แต่พอเครื่องติดเท่านั้น ไอ้หนูก็ทั้งควบทั้งขย่มผมซะรถสั่นทั้งคัน ใช้ให้ทำอะไรก็ทำหมด
แป๊ปๆแม่งเสร็จแล้วก็ซุกหน้าหายใจหอบอยู่บนบ่าผม แล้วกูละ เฮ้อ...
ผมผลักเค้าให้พิงพวงมาลัย
คชาตาปรือมองผมอย่างสงสัย ปากสวยอิ่มเป่าผ่อนลมให้ใจให้ช้าลง
“เหนื่อยไหม”
“อย่างกะไปวิ่งมาสักสิบรอบสนาม“
บางทีเค้าก็เว่อร์
มันไม่ได้เหนื่อยขนาดนั้นสักหน่อย ผมก้มจูจู๊บปากสีสวยกับแก้มแดงสลับกันไปมา
ก็คิดถึงอ่ะ เดี๋ยวจะไม่ได้เจอตั้งหลายวัน แต่คชากลับผลักอก
ยันหน้าผมออกอย่างรำคาญใจ
“เต๋า ร้อนนน”
“เปิดกระจกไหมล่ะ”
ผมเอามือเช็ดเหงื่อตามไรผมให้เค้า เค้าก็ทำหน้าหงุดหงิดใส่ มันน่า..ไหมเนี่ย
“ไม่เอาเดียวยุงเข้า กลับบ้านเหอะ ดึกแล้ว”
อ้าว ไอ้เวร แล้วของกูที่แข็งคาตูดมึงนี่ล่ะ
“เดี๋ยวสิ ยังไม่เสร็จเลย”
“โอ้ย ก็ช่วยตัวเองไปดิ๊”
อะไรวะ
ตัวเองเสร็จแล้วก็ทิ้งกันกลางอากาศเงี้ยนะ
“ไม่เอาแล้ว จะกลับไปจัดกระเป๋า โว๊ะ!”
เผยธาตุแท้ออกมาละ
คือมึงเห่อจะรีบกลับไปจัดกระเป๋า,แมตเสื้อผ้า,ลิสต์ของเล่นที่จะซื้อว่างั้น
ทำอย่างกะไม่เคยไป จำเป็นต้องตื่นเต้นขนาดนี้ไหมวะ
“เต๋า ปล่อยเลย นี่นะกูต้อง.... อุ๊ก”
“อะ คาบเสื้อไว้”
“อื้อๆ”
“เอ้า เดี๋ยวเสื้อเปื้อนน้ำนะ
ขนาดพึ่งเสร็จยังเยิ้มเป็นสายเลยชาเอ้ย ต้องใส่พรุ่งนี้นิ ใช่ป่าว? ดึกแล้ว
ซักคืนนี้แห้งไม่ทันแน่ๆ”
“อู้อื้อ อื้อๆๆ”
“เอาน่า ไหนๆ ขอกินนมหน่อย โอ้โห้ ฟูนุ่มเป็นวัวฮอกไกโดเลย”
“อื้อๆๆ อื๊อออ”
“ซื้ดดด
พี่ม่อนชอบโดรายากิไส้ถั่วดำของชาบิตะม๊ากมาก รู้ไหมจ้ะทูนหัว”
เรื่องมากดีนัก กูจะโยกให้โช๊คพังแม่ง
No comments:
Post a Comment