TK Special ชีวิตหลังงานมงคล ตอนเจ้าบัวลอยลูกรัก
สวัสดีครับ
ผมคชาฮะ ตอนนี้พวกผมแต่งงานกันมาก็ปีกว่าแล้ว ชีวิตหลังแต่งงานราบรื่นดีครับ
เต๋าออกไปทำงาน กลับบ้านตรงเวลาทุกวัน ส่วนผมก็เลี้ยงเจ้าบัวลอย ดูแลชิโร่ เก็บกวาดบ้านไป(เต๋ามันงก
ไม่ยอมจ้างแม่บ้าน) ครอบครัวของเราสองคนก็ช่วยเหลือพวกเราเป็นอย่างดี
วันไหนที่ผมต้องไปทำงาน ผมก็แวะเอาเจ้าบัวลอยไปฝากย่าฝากยายเลี้ยง
เลี้ยงเก่งกว่าผมอีกฮะ ก็ผมมันคุณแม่มือใหม่นิ
แต่ละวัน
กว่าจะเอาลูกเข้านอนได้ก็สายตัวแทบขาด เลี้ยงลูกนี่มันเหนื่อยอย่างงี้นี่เอง ผมนับถือหม่าม๊าเลย
เลี้ยงมาได้ตั้งสองคน แถมทำงานไปด้วยอีก หัวถึงหมอนก็หลับเป็นตายแล้วผมน่ะ
ต้องเก็บแรงไว้ตื่นให้นมลูก เปลี่ยนผ้าอ้อมกลางดึก
“ชา ชาจ๋า
นอนแล้วเหรอ”
เฮ้อ
นี่ก็อีกคน ไม่เคยปล่อยให้ผมได้นอนอย่างสงบเลยครับ
เต๋าที่พึ่งอาบน้ำเสร็จทิ้งตัวลงมาข้างหลัง
กลิ่นสบู่หอมสะอาดแตะจมูก พร้อมทั้งวงแขนแข็งแกร่งที่เข้ามาโอบรัดผมจนจมอก
มือปลาหมึกก็ยั๊วะเยี๊ยะอยู่กับก้นผมเนี่ย
“เต๋า คืนนี้ไม่ทำได้ไหม
เลี้ยงลูกมาทั้งวัน เหนื่อยแล้ว”
“อะไร ยังไม่ได้ทำอะไรเลย
ก็เห็นว่าเหนื่อยเลยจะนวดให้เนี่ย”
แหมะ
มีทำฟึดฟัด
“มึงหมายถึงมือมึงที่ขยำสะโพกกูอยู่นี่อ่ะเหรอ
ตรงนั้นมันมีจุดมีเส้นอะไรให้จับด้วยเหรอวะ”
“โธ่ ชา
ก็คิดถึงนิ ขอชื่นใจหน่อยไม่ได้เหรอ
เต๋ากระชับวงแขนแน่นขึ้น
จมูกโด่งเป็นสันก็ซุกไซ้นัวเนียอยู่ซอกคอผม มืออีกข้างล้วงไปลูบหน้าอกผมเบาๆ
คิดว่า ถ้าผมไม่ทำอะไรสักอย่างในตอนนี้ ผมคงจะไม่ได้นอนอย่างสงบแน่ๆ
“เจอกันทุกวันจนจะเบื่อหน้ากันแล้วไหม
จะคิดถึงอะไรอีก”
ผมพลิกตัว
เอามือยันหน้าขาวๆของคนข้างๆออก
“ชาอ่ะ
ก็เต๋าไม่ได้อยู่ด้วยนิ ไปทำงานมาทั้งวัน เหนื๊อยยยเหนื่อย
แต่พอคิดถึงหน้าชากับลูกก็ฮึดขึ้นมา นี่ต้องหาค่านมค่าผ้าอ้อมให้เจ้าบัวลอยมัน ขอชื่นใจหน่อยไม่ได้เหรอ
At love จุ๊บๆๆๆๆๆ”
ปีศาจจูบไล่ต้อนผมจนแทบจะตกเตียง
สงสารเหมือนกันแฮะ ต้องรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทุกอย่างในบ้าน ออกไปทำงานตั้งแต่ไก่โห่
กลับมาอีกทีก็ตะวันตกดินแล้ว ยอมๆมันก็ได้เน๊อะ
เต๋าลากผมกลับมากลางเตียงแล้วคร่อมไว้
เมื่อก่อนตัวก็เท่ากันแท้ๆ เดี๋ยวนี้ทำไมมันตัวใหญ่จังวะ ช่างเหอะ
จะมาคิดเรื่องขนาดตัวอะไรตอนนี้เล่า
“เมียใครน๊า....น่ารักจัง”
เต๋างับปลายจมูกผมเบาๆแล้วจึงจูบปากผมแบบเร็วๆ
แว๊บเดียวเท่านั้น
“อะ พอใจละ”
เต๋าพลิกตัวกลับไปนอนที่เดิม
ในขณะที่ผมลุกขึ้นโวยเสียงแหลม
“ห๊า
แค่เนี้ย”
“อะไร
คิดว่าจะอิ๊อ๊ะเหรอ แหมะ หื่นไม่ใช่เล่นนะเรา ดู ทำหน้าเสียดายอีก”
โว้ยยยย
กูไม่ได้หื่นนะเฟ้ย นี่อุส่าห์เตรียมใจแล้วเชียว
แม่งเอ้ย
“โหย
นี่ก็เหนื่อยมาจากข้างนอกละ แต่ถ้าแม่มึงอยากอิ๊อ๊ะ เดี๋ยวป๊าจัดให้ คิๆ”
ยังไม่ทันได้พูดได้ตอบอะไรสักคำ
รู้ตัวอีกทีมันก็กดผมลงจมเตียง แล้วไม่ใช่แค่กดแต่ตัวนะ ปากก็กด ด้วยปากมันเนี่ย
สอดลิ้นเข้ามาด้วย อี๋ๆๆๆ
เต๋าจูบบดเบียด
ซุกไซ้ไปมาจนผมเคลิ้ม รู้ตัวอีกทีผมก็ไม่เหลือเสื้อผ้าติดตัวสักกะชิ้น ทีงี้เร็วเหลื๊อเกิน
=*=
“หน้าอกน้อยๆของชาช่า
อะ! ไวต่อสัมผัสซะด้วย”
แล้วจะบี้ทำไมเล่า
ไม่บี้ปล่าว แถมดูดเลียด้วย มันเสียวนะ
“อ๊ะๆ เต๋า
ซื๊ดดด เบาๆ “
“ทำไมละจ๊ะ
ให้นมลูกละเจ็บเหรอ อกแบนๆแบบนี้ยังมีน้ำนมอีกได้นะ ไม่น่าเชื่อเลย” *บีบๆ
“อย่าบีบสิเต๋า
มันจะไหล”
“อะไรจะไหล”
“ก็นมไง”
“อ้าว! งั้นขอชิมหน่อยสิ เจ้าบัวลอยไม่ว่าร๊อก”
เต๋าดูดแรงขึ้นกว่าเดิม
นิ้วก็บิดบี้ยอดอกอีกข้างอย่างเมามันส์ ส่วนผมก็ดิ้นพล่านไปสิครับ
“ตะ เต๋า พะ
พอแล้ว เจ็บ ไม่ไหวแล้ว”
ผมตื่นตัวอย่างช่วยไม่ได้
เต๋าก็เหมือนรู้ ทำหน้าทะเล้น แกล้งเบียดแนบลงมาแล้วบดวนๆจนผมจะเสร็จอยู่แล้ว
“อะไร
แค่นี้ก็เยิ้มแล้ว”
เต๋าขยับย้ายลงข้างล่าง
เอามือประคองของผมแล้วใช้นิ้วโป้งกับนิ้วชี้จับส่วนหัวบี้เล่นไปมา มันแกล้ง!
“มึงอ่ะ”
ผมถลึงตาใส่
“อ้อนก่อน พูดเพราะๆ”
“ต๋าวววว เต๋าจ๋า เต๋าสุดหล่อค้าบบบบ”
“ค่อยน่ารักหน่อย
อื้ม.... หวานจัง
นมจืดนั่นเก็บไว้ให้ลูก ป๊าขอกินนมข้นหวานละกัน”
เต๋าตวัดลิ้นเลียรอบๆแล้วปากอุ่นก็ครอบครองของผมไปทั้งอัน แป๊บเดียวผมก็เสร็จแล้ว
“โห ชา
เสร็จเร็วมาก”
“ฮื้อออออๆๆๆ”
เอ้อ
ไม่ต้องย้ำ! ผมงี้อาย เอามือปิดหน้าแล้วเนี่ย
“โอ๋ๆ
ไม่เป็นไรหน่า อยู่กันมาขนาดนี้แล้วจะอายอะไรอีก ไหนๆ”
เต๋าดึงมือผมออก
หยิกแก้มผมทีนึงแล้วก้มลงมาจูบ ครับ ด้วยปากที่พึ่งอมของผมนั่นแหละ
“สบายตัวรึยัง
“
“อืม”
“งั้นตาเต๋าบ้างนะ”
เต๋าจับขาผมยกแยกออกแล้วเข้าแทรกตรงกลาง
ส่วนนั้นของเต๋าที่เขี่ยกระทุ้งอยู่ปากช่องทางแคบๆนั่นร้อนจนผมรู้สึกได้
เต๋าเทหล่อลื่นใส่มือ ชะโลมของตัวเองแล้วสอดนิ้วลื่นๆเข้าๆออกๆช่วยขยายให้ผม
“มาทำน้องให้เจ้าบัวลอยกันเถอะ”
“อื้ม”
ผมเผลอผงกหัวเบาๆ
(เพื่อ?) เต๋ายิ้มหวาน จูบหน้าผากผมทีนึงก่อนจะดันตัวเข้ามา.......
แง๊ๆๆๆๆๆๆ
“เฮ้ย! เจ้าบัวลอย”
ผมเผลอผลักเต๋าซะกระเด็น
หยิบเสื้อคลุมมาใส่ลวกๆแล้วรีบสาวเท้าไวจี๋ไปห้องลูก
ไม่หิวนมก็ผ้าอ้อมเปียกนั่นแหละ หรือตัวอะไรมากัดลูกกูปล่าววะ
“โอ๋ๆ บัวลอย
ไม่ร้องนะลูก จะเอาอะไรคับ”
เด็กน้อยในอ้อมกอดหยุดร้องทันทีที่เห็นหน้าแม่
มือก็ไขว่คว้าปัดป่ายไปมาบริเวณหน้าอกผม
คือหิวนมนั่นเอง
ผมนั่งลงบนเก้าอี้โยกเตี้ยๆข้างๆเตียงลูก
ดึงเสื้อคลุมลงข้างนึง แล้วปล่อยให้เจ้าบัวลอยดื่มกินนมเท่าที่อกแบนๆจะมีให้เค้ากินนั่นแหละ
ที่เหลือก็กินนมกระป๋องไปนะลูกเอ้ย
Tao’s mind
ผมคว้ากางเกงนอนขึ้นมาสวมอย่างหงุดหงิด
ความสุขอยู่แค่เอื้อมแท้ๆ ลูกดันร้องซะได้ แต่เอาเหอะ ก็ยังดีกว่าทำไปกลางทางแล้วโดนขัดจังหวะ
คงจะทุลักทุเลน่าดู
ผมเดินตามคชาไป
แสงไฟสีเหลืองอ่อนสาดออกมาให้พอเห็นทาง นับถือคชาจริงๆ ทางมืดๆก็เดินได้นะ เดี๋ยวก็ชนนู้นชนนี่กันพอดี
คชาอุ้มลูกแนบอก
นั่งโยกเก้าอี้โยกสีฟ้าอ่อนช้าๆฮัมทำนองร้องเพลงกล่อมลูกไปด้วย
“ตาหนูร้องทำไมอ่ะชา”
“หิว”
ชาตอบผมสั้นๆโดยที่ไม่แม้แต่จะชายตามอง
เมื่อก่อนมีชิโร่ก็สนใจชิโร่มากกว่า ตอนนี้มีเจ้าบัวลอยแล้วยิ่งแล้วใหญ่ 90% เค้าเอาเวลาไปทุ่มเทให้ลูก อีก9.5%ดูแลบ้านกับชิโร่ ส่วนผมนะเหรอ ถึง0.5%ไหมนะ
ผมจิ้มๆแก้มเด็กน้อยแล้วก้มลงหอมแก้มลูกอย่างรักใคร่เอ็นดู
ลูกใครวะ น่ารักชะมัด ตากลมโตมองแป๋วมาที่ผม ปากก็ดูดนมแม่จนแก้มบุ๋ม
“เจ้าบัวลอยเอ้ยยย
ขัดจังหวะพ่อจริงๆเลยลูก รู้ไหม หื๊มๆๆๆๆ”
ผมหอมแก้มลูกรัวๆอีกหลายที
น่ารักจริงๆเล้ย หน้าหวานเหมือนแม่ แต่คิ้วกับตาคมเหมือนผม
ถึงดั้งจะยังไม่งอกแต่เดี๋ยวก็คงมา
“เต๋า! แหย่ลูกอยู่ได้ เดี๋ยวก็ไม่ยอมนอนกันพอดี “
คชามองผมตาเขียวปัด
ดูท่าลูกเริ่มเคลิ้มๆใกล้จะหลับแล้ว เจ้าบัวลอยหลับตาพริ้ม
ขนตายาวคลอเคลียกับแก้มกลม แต่ยังคงตั้งหน้าตั้งตาดูดนมอย่างเอาเป็นเอาตาย
นี่มันหลับจริงไหมเนี่ย สงสัยจะสายแดรกเหมือนพ่อ
“หลับแล้วทำไมยังดูดนมอยู่ละ”
“ก็เค้ายังไม่อิ่ม”
“ทำไมล่ะ
นมไม่พอ?”
“จะพอได้ไง
นมกูมีอยู่เท่านี้เนี่ยเต๋า”
คุณมามือใหม่เริ่มหงุดหงิด
สงสัยจะง่วง
“แล้ว......ทำยังไงอ่ะ”
“ก็สลับข้างไง
ถ้าไม่พอก็ชงนมขวด ถามมากจริงวะ
ไปนอนเลยไป อย่าวอแว”
ชาไล่ผมอย่างไม่แยแส....อีกแล้ว
ทำไมชีวิตหัวหน้าครอบครัวมันรันทดงี้ฟะ จะขึ้นพูดมากก็กลัวเมียด่า ไม่รู้แหละ
คราวนี้ไม่ยอมให้ไล่ตามใจชอบล่ะ ผมจะทวงศักดิ์ศรีของผมคืน พ่อบ้านใจกล้า สู้โว้ย!
“ไม่เอาอะ จะช่วย”
“จะช่วยยังง๊ายยย
ไป๊ๆ ไปนอนเลยเต๋า”
คชาทำหน้าระอา
ยกมือขึ้นมาปัดไล่อย่างกะผมเป็นแมงหวี่แมงวันงั้นหล่ะ
“ก็...เดี๋ยวลูกกินนมไม่อิ่ม
สงสาร....”
“แล้ว?”
คชาเงยหน้ามามองผม
ทำหน้างง
“....ก็เลยว่าจะช่วยกระตุ้นให้ลูกเผื่อกินนมข้างเดียวไม่พอ”
คิ้วผูกโบละครับ
ผมดึงสาบเสื้ออีกด้านลงเผยให้เห็นหัวไหล่ขาวเนียน อกขาวๆกับยอดอกสีชมพูสดตั้งยอดชัน
บวมเล็กน้อยเพราะผมพึ่งดูดไปก่อนหน้านี้เอง
ผมประกบปากดูดยอดอกแรงๆ
คชาสะดุงโหยง พยายามจะผลักหน้าผมออก
“เต๋า อย่า
ไม่เล่นดิ ต๋าวววว หยู๊ดดด!!!”
คงจะเชื่อหรอกนะ
งอนก็งอนไป เดี๋ยวค่อยง้อทีหลัง
“อย่าดิ้นสิชา
เดี๋ยวลูกตื่น”
ผมจับข้อมือของคชาแนบไว้กับเก้าอี้
เจ้าตัวถอนหายใจอย่างสิ้นหวัง เพราะลูกหลับอยู่ในอ้อมแขนอีกข้าง
ถ้าดิ้นมากก็กลัวลูกจะตก
ผมตวัดปลายลิ้นรัวๆสลับกับการดูดเลีย
คชาครางอื้อ หลับตาปี๋จนหน้ายู้ คงจะเสียวมาก
“เต๋า พอแล้ว
ปล่อย....”
คชาครางเสียงอ่อน
แทนที่ผมจะหยุดผมกลับรุกเค้าหนักเข้าไปอีก
“ไหนตรวจท่อนมข้างล่างหน่อยซิ
ยังมีนมเหลือไหม”
ผมใช้มือแหวกเสื้อคลุมของคชาออก
ลูบผิวเนียนลื่น แล้วประคองช้างน้อยที่ผงกหัวสวัสดีผมไว้ในมือ ผมรูดรั้งมันขึ้นลงโดยที่ปากและลิ้นยังคงสาละวนอยู่กับจุกข้างบนนั่น
“เต๋า ฮื้อออ
ไม่เอา ให้ลูกหลับก่อนเดี๋ยวค่อยทำ นะ น้าๆๆๆ”
แหม มีทำเสียงสองออดอ้อน
แต่รู้ทันหรอก เดี๋ยวเกิดชิ่งหลับก่อน ผมก็อดพอดีสิ ยังไม่ได้สักรอบเลยนะคืนนี้
ผมผละจากแผ่นอกขาวผ่องลงมานั่งคุกเข่าตรงหน้าคชาที่
แก้มแดงปลั่ง นั่งหายใจระทวยอยู่บนเก้าอี้โยกตัวเตี้ย
“เผื่ออีกหน่อยลูกปีนเล่นแล้วตกจะได้ไม่เจ็บมาก”
ไอ้เตี้ยมันบอกตอนซื้อของทำห้องให้ลูก ขาไม่ถึง ยันพื้นไม่ได้ก็บอกสิ
คชาหนีบขาแน่นไว้ด้วยกันอย่างกะอ่านใจผมออกงั้นแหละว่าผมกำลังจะทำอะไร
“อ้าขาหน่อย
ผ่อนคลาย เกร็งมากๆระวังตะคริวกินนะจ๊ะ ทูนหัว”
ผมก้มลงเลียช้างน้อยที่เหยียดขยายเต็มที่จากโคนถึงปลาย
คชาอ่อนยวบ ขาที่เกร็งแน่นเมื่อกี้คลายออก ผมเลยถือโอกาสนั้น ยกมันขึ้นพาดบ่าซะเลย
“ตะ เต๋า
ซื๊ดดด เลยเถิดใหญ่แล้ว อื้ออ
ลูกก็นอนอยู่เนี่ย รอก่อน โอ้ววว”
คชาแก้มแดงแจ๋
บุ้ยปากไปทางเจ้าบัวลอยที่ยังคงดูดนมเสียงจ๊วบจ๊าบ ไม่อิ่มสักทีนะลูกเอ้ย
พ่อรอไม่ไหวแล้วนะ
“เจ้าบัวลอย
เดี๋ยวป๋าทำน้องให้นะ จะได้มีเพื่อนเล่น เน๊อะ”
ผมหยิบครีมทากันผื่นผ้าอ้อมของลูกมาทาร่องสีชมพูด้านล่าง
“นั่นของลูก! ใช้ไม่ได้!”
“ใช้ได้
ป๊าจ่าย แล้วนี่เค้าบอกอ่อนโยนสำหรับผิวแพ้ง่ายเห็นไหม ไม่เป็นไรหรอก”
ผมยกขาคชาขึ้นพาดที่เท้าแขนทั้งสองข้างแล้วส่งลำเนื้อเข้าไปช้าๆโดยที่ไม่สนใจมือสวยที่ทั้งฟาดทั้งทุบบ่าผม
แต่พอดีผมหน้ามืด ลืมเจ็บลืมตายแล้วครับ
“อ๊า ชาจ๋า
อย่างพึ่งตอด ซื๊ดดด ชารัดของเต๋ามากเลย”
ผมรั้งเก้าอี้ให้โยกมาข้างหน้าในขณะที่ผมแทงสวนไปด้วยพร้อมกัน
มือที่ทุบตีผมเมื่อกี้ เปลี่ยนเป็นกำบ่าผมแน่น โดนจุดสินะ
ผมจับเก้าอี้โยกหน้าโยกหลังช้าๆ
ปากทางจีบย่นถูกขยายจนตึงรั้งเข้าออกยามผมขยับสะโพกสวน
“อื้อ เต๋า
ไม่เอา กูให้นมลูกอยู่ มึงนี่มัน.... อ๊ะ”
คชางับปากแน่นด้วยความเสียวซ่านเพราะผมก้มลงดูดหน้าอกสวยนั่นแรงๆแข่งกับเจ้าบัวลอยที่นอนอุ่นดูดนมอีกข้างๆ
ข้างล่างก็ถูกผมชักขึ้นลงจนน้ำใสๆซึมเยิ้มเลอะเทอะไปหมด ผมเงยหน้าขึ้นจูบปากอิ่มที่เผยออ้าน้อยๆพอให้ผมสอดลิ้นเข้าไปล้อเล่นกับลิ้นเค้าได้
“ดีไหม?”
“ผัวะ! ยังจะมีหน้ามาถามอีก ไอ้บ้า! เอาออกไปเลยนะ”
เมียกูนี่มันสายโหด
เลี้ยงกูด้วยมือด้วยตีนซะเหลือเกิน เดี๋ยวพ่อจะกำหราบให้จำไปอีกหลายวันเลยเชียว
“จ้าเมีย
รับทราบ”
ผมโยกเก้าอี้ไปหลังสุดจนท่อนเนื้อเกือบจะหลุดออกมาแล้วโยกเก้าอี้มาข้างหน้าให้ท่อนเนื้อแทงเข้าไปลึกสุดลำ
กระแทกผนังอ่อนๆข้างใน
“บอกให้เอาออก
แต่ไม่ได้ห้ามเอาเข้านิ อื้ม ดูสิ ดูดของเต๋าใหญ่เลย”
“ไอ้เต๋า! ไอ้ชั่ว!
อื้อ ซื๊ดดด”
ผมยังคงดึงดันโยกเก้าอี้หน้าหลัง
แท่งเนื้อผลุบโผล่เข้าออกตามแรงโยก ยิ่งคชาด่า ผมก็ยิ่งโยกแรง
“เงียบๆหน่อยสิแม่มึง
นี่อุส่าห์ช่วยโยกเก้าอี้กล่อมลูกให้หลับเร็วๆ ไม่ดีเหรอ”
พูดไปงั้น
แต่บังเอิญได้ผลจริง เจ้าบัวลอยยอมปล่อยจุกนมที่คาบไว้ออก ตาหนูขยับตัวเล็กน้อยจนได้ท่าที่สบายตัวแล้วหลับไป
คชาถอนหายใจอย่างคนไม่มีทางสู้
“โอเคๆ
ยอมแล้ว เอาลูกนอนก่อน แล้วค่อยไปต่อกันในห้อง นะๆ”
ผมถอนแท่งเนื้อที่ยังร้อนออกด้วยความเสียดาย
อุ้มลูกจากอ้อมแขนคชามาวางในเตียงอย่างเบามือ ถ้าตื่นขึ้นมาอีกก็อดดิ
คชาขยับเสื้อคลุมที่หลุดรุ่ยให้เข้าที่
พอผมหันหลังเท่านั้นแหละ มันก็ลุกทำท่าจะหนีทันที แต่คิดว่าผมตามเค้าไม่ทันเหรอ
ผมหันไปรวบเอวบางรั้งเข้าหาตัวอย่างรวดเร็วแล้วดันคชาจนติดเตียง
“เจ้าบัวลอย
ดูสิ หม่าม๊าขี้จุ๊ ไม่รักษาสัญญา จะหนีเข้าห้องแล้วล๊อกประตูปล่อยให้ป๊านอนตากยุงอยู่ข้างนอกอีกแล้ว”
“ห้องนอนแขกก็มีก็ไปนอนสิ
โว้ย! ปล่อย”
“ดื้ออย่างงี้ต้องทำโทษหนักๆ”
ผมดึงชายเสื้อคลุมด้านหลังของคชาขึ้น
สะโพกสวยกลมกลึงเด้งโดดน่ากระแทกเป็นที่สุด ผมไม่รอช้า หิ้วขาเค้าขึ้นข้างนึง
ก่อนจะจัดการส่งความเป็นชายเข้าไปสุดลำ
“อ๊าๆๆๆ”
ผมจัดการกระแทกจนเตียงโยก
ส่วนเจ้าบัวลอยยังคงนอนหลับสนิท สงสัยจะชอบสั่นๆ
“ต๋าวว
เต๋าคับ เดี๋ยวลูกตื่นมาเห็น ไม่เอาตรงนี้ นะๆๆๆ”
เด็กตัวเท่าเมี่ยงจะไปรู้เรื่องอะไร
แต่เห็นแก่หน้าสวยๆที่เริ่มทำท่าเหมือนจะร้องไห้อยู่รอมร่อ ผมเลยดันคชาไปจนติดกำแพงแทน
ทีนี้พอไม่มีข้ออ้าง คุณภรรยาเลยทำได้แค่ก้มโค้งให้ผมทำโทษเค้าได้ถนัดก็เท่านั้น
“ซื๊ดดด
อ๊าๆๆๆๆ”
“ชู่ว์... ชา
อย่างครางเสียงดังสิ เดี๋ยวลูกตื่น”
คชาหันมามองผมตาเขียวปัด
มือสวยฟาดหน้าขาผมดังป๊าบจนขึ้นรอย หึ!
แรงมาก็แรงกลับ เราไม่เอาเปรียบ
ผมกระแทกทั้งแรงทั้งเร็วจนเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังผับๆๆลั่นห้อง
ไม่นานนัก พวกเราก็ถึงจุดสุดยอด งวงช้างฉีดน้ำขาวข้นพุ่งโดนกำแพงติดวอลเปเปอร์ลายคุณหมีสีฟ้าจนเปอะเปื้อน
พร้อมกับผมที่หลั่งเข้าไปในตัวเค้าจนหมดสิ้น
ผมซบลงไปบนแผ่นหลังเนียน
หอบหายใจรัว
“แฮกๆๆๆๆๆๆ ชาจ๋า”
“ไงละ! พอใจรึยัง ไหนบอกจะช่วยเลี้ยงลูก
สักแต่ว่าทำนะมึงน่ะ”
หื๋มมม ปากดี
เห็นที่จะต้องปรับทัศนคติซะหน่อยละ ....... กว่าจะหายดื้อคงต้อง... นู้นแหละ ยันเช้า!
Kacha’s mind
ผมนั่งอุ้มลูกทำหน้าเหม่อเอ๋อไปดาวไหนแล้วก็ไม่รู้
ก็ไอ้พ่อมึงตัวดีไม่ยอมให้ผมนอนเลย อ้างว่าจะทำน้องให้เจ้าบัวลอย แล้วก็ซอยผมทั้งคืน แหมมมม วันนี้มันหยุดไม่ต้องทำงานนิ
นอนดูทีวีกระดิกเท้าสบายใจเฉิบเลยนะ
“คชาอุ้มลูกดีๆ
จะตกแล้วนั่น”
อ้อ ครับ
แม่เต่ามาเยี่ยมหลาน นอกจากของกินของใช้มากมายแล้ว
ยังซื้อสร้อยทองมารับขวัญตาหนูมันด้วย
“เข้าใจว่าแม่ลูกอ่อนนอนน้อย
แต่นี่ดูอย่างกะไม่ได้นอนทั้งคืน ไปทำอะไรมา”
จะให้ผมตอบตามตรงไหมครับ
“บัวลอย
มาหาย่า มา”
แม่เต่าเข้ามาอุ้มเด็กน้อยที่หัวเราะเอิ๊กอ๊ากร่าเริง
พอลูกพ้นมือเท่านั้นแหละ ผมนี่ล้มลงขดตัวนอนเลยครับ ไม่ไหว ขอสักงีบ
“เต๋า
นี่ช่วยคชาเลี้ยงลูกบ้างหรือปล่าวเนี่ย ปล่อยให้เค้าเลี้ยงคนเดียวไม่ได้นะ”
ผมเงี่ยหูฟัง
ดูซิ๊ มันจะแก้ตัวว่าอะไร
“โธ่ แม่
ก็ต้องช่วยสิ ทั้งให้นม ให้น้ำ โยกกล่อมให้นอน
แถมไม่พอยังช่วยให้คชาผ่อนคลายหายเหนื่อยด้วย ใช่ไหมคชา?”
ผมถลึงตาใส่ไอ้ตัวแสบ
ช่วยมากเลยมึงน่ะ ทำกูเหนื่อยกว่าเดิมสิไม่ว่า
“แล้วห้องบัวลอยนี่ทำไมเปื้อนเป็นรอยขนาดนี้
พึ่งทำห้องใหม่แท้ๆ ทั้งวอลเปเปอร์ เก้าอี้ มีแต่คราบอะไรไม่รู้ ดู
ขอบเตียงลูกด้วย”
“ก็คชานะสิแม่
ไม่ค่อยระวัง เผลอป้ายครีมทาตูดลูกโดนกำแพงบ้าง ตาหนูแหวะนมโดนบ้าง ฉี่โดนบ้าง
ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวเผื่อน้องเจ้าบัวลอยเป็นผู้หญิง คงได้ทำห้องใหม่ เน๊อะแม่มึง
เน๊อะ”
ไม่ต้องมาพยักพะเยิดใส่กูเลยครับ
ไอ้พ่อมึง หึมๆๆ
“แล้วนี่เมื่อไหร่จะได้ล่ะ
ลูกสาวน่ะ อย่าพึ่งปิดอู่ล่ะ ยังหนุ่มๆกันอยู่ รีบๆทำหลานออกมาให้ย่าอุ้มอีกสัก3-4คนก็ดีนะ”
โห.... 3-4คน
ตายสิครับ
“ก็......กำลังพยายามอยู่อะแม่
แต่ไม่ติดซักที”
ก็มึงมันไม่มีน้ำยาไง
“สงสัยผมจะทำงานเยอะเกิน
ร่างกายอ่อนล้า..........”
อ่อนล้ามากกกก
ถึกเป็นวัวเป็นควายจะแย่ นอนวันละห้าชั่วโมงก็อยู่ได้
ยังมีแรงเหลือไปเล่นบาสเตะบอลกับเพื่อนอีก ปล่อยกูเลี้ยงลูกคนเดียวนะ
“.........หรือผมอาจจะมีเวลาให้ครอบครัวน้อย
“
เอ่อ
ก็รู้ตัวนิ มาสลับให้กูออกไปเตะบอลบ้างสิ
“นี่ผมกำลังคิดว่าจะหยุดงานสักอาทิตย์
2อาทิตย์ ...........”
หือ
“....เริ่มตั้งแต่วันนี้”
เห๋อ
“จะได้ช่วยคชาเลี้ยงลูก....”
ห๊า
“.....ท้างงงคืน”
เหี้ยยยยย
“เลี้ยงเยอะๆหนักๆเลยเน๊อะแม่มึงเน๊อะ”
T_T
ครับ พ่อมึง
น้ำตากูไหลพรากด้วยความปลื้มปิติยินดี ผมเห็นฟ้าเหลืองตั้งเค้าอยู่รำไรเลยครับ
โอเค รู้ตัวว่าผิดที่หายไปนานเป็นครึ่งปี5555 พอดียุ่งอะไรก็ไม่รู้ เเต่ยังไม่หายนะ มาเเย้ว
ที่ลงในเล้าเป็ดหายไปแล้ว เลยคิดว่าจะไม่ลงแล้ว ส่วนที่ตัดออก หากประสงค์ที่จะอ่าน ไปที่บล๊อกกันจ้ะ หื่นได้เต็มที่ รบกวนอ่านกันอย่างมีสติ หื่นให้ถูกที่ถูกทางนะจ้ะ ลิงค์บล๊อกอยู่ในทวิตนะ
ฟิคสิบหน้านี้ มีเเรงบรรดาลใจมาจากรูปเเค่รูปเดียว ขอบคุณน้องดีเเลนด้วยที่มาเติมเต็มภาพมโนในหัวข้าพเจ้า คือมันดีย์
หึๆๆๆคิดว่าจะเขียนถึงฮันนีมูนที่สวิตละสิ ให้คนอื่นเขียนเน๊อะ หมดมุก นี่ก็รออ่านอยู่ คือทริปสวิตนี่สวีทกันมาก นี่ฟิน อยากให้ไปอยู่สักสามเดือน สงสัยคงได้เจ้าบัวลอยจริงๆ55555555
