ตอนที่
18 My dear Marshmallow boy
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นห้อง
แข่งกับเสียงครางประสานกันของเราสองคน เต๋ากระแทกกระทั้นใส่บั้นท้ายผมไม่ยั้งอย่างกะตายอดตายอยากมาจากไหน ตัวผมเองเมื่อทุกอย่างเริ่มเข้าที่ก็เผลอมีอารมณ์ร่วมไปด้วยกับมัน
เต๋าจะรู้ไหมว่าผมคิดถึงมันแค่ไหน ช่วงเตรียมคอนคู่เจอกันทุกวัน พอไม่ได้เจอก็เหมือนขาดอะไรไปสักอย่าง
แค่คุยโทรศัพท์กับไลน์มันไม่พอหรอกนะคับ อยากเห็นหน้า อยากคุยด้วย อยากแตะ อยากกอด
แต่ผมไม่ได้หมายถึงกอดแบบนี้หรอกนะ ก็ผมไม่ได้ลามก
คิดแต่เรื่องใต้สะดือเหมือนเต๋าซักกะหน่อย >//////////<
“ชาครับ
รักชาจังเลย คิดถึงชาที่สุดเลยรู้ไหม”
เต๋าโน้มตัวลงมาจูบแผ่นหลังแล้วกระซิบข้างๆหูผม
อยากจะตอบกลับไปเหมือนกันว่าผมก็คิดถึง แต่ตอนนี้สมองมันคิดอะไรไม่ออก เหมือนทักษะการเรียบเรียงคำพูดมันหายวับไปไหนไม่รู้
เพราะทุกครั้งที่เต๋ากระแทกโดนจุดกระสันของผม มันเสียวซ่าน
จนผมครางไม่เป็นคำเลยครับ
เต๋ายันตัวขึ้น
สองมือรั้งสะโพกกลมของผมเข้าหาตัวแรงๆจนตัวผมสั่นคลอนไปหมด
คชาน้อยที่น่าสงสารนอนร้องไห้ตัวแข็งบดเบียดอยู่กับหมอนที่รองใต้ร่างผมอยู่
เสียวจะขาดใจจากแรงกระแทก
อยากจะไปให้ถึงฝั่ง แต่ติดที่ว่าของผมยังฝังอยู่บนหมอนจะทำยังไง ><
อยากแตะ อยากจับ
อยากปลดปล่อยให้ตัวเอง................. เต๋าใจร้าย ไม่ช่วยผมเลย
“อึก ต๋าว คือ มะ ไม่ไหวแล้ว ชาปวด...”
เต๋ายังคงตั้งหน้าตั้งตากระแทกกระทั้นผมต่อไป
(นี่จะแข่งเอาโล่ใช่ไหม) แต่ก็ยังห่วง ถามผมเสียงหวาน
“เจ็บอะไรครับ ยังไม่ชินเหรอ
เพิ่มหล่อลื่นดีไหม”
แหมะ ตรงนั้นก็ชินแล้วสิ
เล่นขย่มผมยับมาสิบกว่านาทีแล้วเนี่ย พ่อเอ้ยยยย ><
“มะ ไม่ใช่ ข้างหน้าอ่ะเต๋า มันถูกับหมอน
เจ็บ T_T”
เต๋าคงพึ่งนึกได้แหละคับว่าของผมเสียดสีอยู่กับหมอนจนไฟจะลุกอยู่แล้ว
น้ำรักผมหลั่งเประเปื้อนหมอนเป็นวง ขอโทษนะ หมอนจ๋า
เต๋าหยุดขยับ โดนที่ไม่ได้ถอนแก่นกายออก
มันยกขาผมข้างนึงขึ้นแล้วเอาแขนตัวเองสอดไว้ จัดท่าให้นอนตะแคงข้างโดนมีเต๋าซ้อนประกบอยู่ข้างหลัง
แล้วซอยต่อแบบไม่ให้ขาดตอน
ขาที่ถูกอ้ากว้างทั้งองศาการกระแทกที่เน้นย้ำบนจุดกระสันของผม เล่นเอาผมเสียวจนจะหน้ามืดเป็นลมเลยทีเดียว
อีกนิดเดียวคับ อีกนิดเดียว ผมใกล้จะปลดปล่อยเต็มทน ขอแตะหน่อยนะ
แต่ขณะที่ผมเอื้อมมือกำลังจะจับน้องช้างน้อย
อยู่ๆเต๋าก็สอดมือขาวๆมากำรอบแก่นกายของผม
แถมยังรัดโคนแน่นไม่ให้ผมได้ปลดปล่อยซะงั้น
ผมร้องครางอย่างทรมาน
มือก็ตีแขนขาวๆใจร้ายนั่นรัวๆ นอกจะจะไม่ช่วยใช้มือให้เหมือนทุกทีแล้ว นี่ยังจะมาขัดขวางความสุขผมอีก!
“เต๋า ปล่อยยยยย อื้ออออ”
เต๋าที่ตอนนี้ย้ายตำแหน่งจากด้านหลังมาคุกเข่าสอดอยู่ระว่างตัวผมซึ่งนอนตะแคง
ขาถูกฉีกกว้างกว่าเดิม (คือนี่จะจับผมเล่นโยคะ ยืดเส้นยืดสายไปด้วยรึไงวะ =////=)
ไอ้เผือกยังคงเดินหน้าโยกตัวเอาโล่ชิลๆ
มือนึงกำของผมแน่นไม่ปล่อย อีกมือก็จับขาผมไว้ พูดกับผมเสียงนิ่งๆ
“อย่าพึ่งเสร็จตอนนี้นะคชา เดี๋ยวพอเหนื่อยก็ผลอยหลับหนีเต๋าไปอีก
วันนี้จะจัดหลายดอก รอก่อน”
โอ้ยยยย ไอ้บ้า ไม่ต้องเร่งเก็บแต้มก็ได้มั้งพ่อเอ้ย
ปล่อยกูเสร็จๆละนอนไปเห๊อะ ฮื้อออออ ผมจะไปทำอะไรได้ล่ะ ได้แต่นอนทำหน้าเหยเก
มือรั้งผ้าปูที่นอนแน่นแทบจะขาด รองรับการกระทำของเต๋าก็เท่านั้น
เต๋าผู้ซึ่งทำหน้าที่กุมบังเหียนควบคุมทุกอย่าง
ตอนนี้เงยหน้าครางอู้ เร่งจังหวะให้เร็วขึ้น คงใกล้จะถึงเต็มทน นี่คงจะเริ่มเห็นใจผมบ้างแล้วกระมัง
มือใหญ่ใจดีเปลี่ยนจากการรัดแน่นเป็นขยับรูดขึ้นลงให้ผมเบาๆ แต่พอผมใกล้จะสุด มือที่ขยับก็แผ่วลง
เหมือนจะเลี้ยงไว้รอให้ไปถึงฝั่งพร้อมๆกัน ผมทรมารจังเลยคับ ไอ้เต๋าบ้า ไอ้ใจร้าย ฮือ
“ต๋าวว อื้อ ชาไม่ไหว ปล่อยชาไปนะ ฮื้อออ”
เต๋าก้มลง จับแก้มผมหันรับรอยจูบอันแนบแน่นและร้อนแรง
โดนที่ไม่แม้แต่จะหยุดกิจกรรมเบื้องล่าง
“เต๋ารักคชานะครับ รักมาก รู้ไหม”
“ฮือออออ”
“จะเสร็จแล้วนะครับ อีกแป๊ปเดียว”
เต๋ากระแทกหนักๆอีกสองสามที
พวกผมก็เสร็จพร้อมๆกัน เต๋าหอบแฮกนอนกอดผมแน่น ก่อนจะจูบซับน้ำตาให้ผมเบาๆ
“โอเครึปล่าว หื้ม “
“โอเคอะไรเล่า เต๋าแกล้งอ่ะ มันทรมารนะเว้ย”
เต๋าพลิกตัวผมให้หันหน้าเข้าซุกอกกว้าง
แล้วกอดรัดไว้แน่นๆกับตัว
“ไม่ได้แกล้ง ก็ฝึกไงชา
จะได้เสร็จช้าๆกะเค้าบ้าง ไม่ใช่เอะอะก็น้ำแตกแล้วแยกไปนอน คืออะไร”
“ไอ้บ้า ว่าใคร หื้อ”
ผมทุบอกขาวรัวๆประท้วง มันว่าผมอ่ะ ฮื้อออ
T_T
“โอ๋ๆ ไม่ว่าละ”
เต๋ากอดผมแล้วโยกตัวน้อยๆ
มันชอบทำอย่างงี้ตั้งแต่เมื่อก่อนแล้วครับ เหมือนจะกล่อมผม หรือปลอบผม หรืออะไรก็แล้วแต่
แต่มันทำให้ผมสบายใจชะมัด ผมกอดเอวเต๋าแน่น หน้าก็ซุกอยู่กับอกอุ่นๆ
สูดกลิ่นเต๋าเต๋าเข้าไปจนเต็มปอด อ้า ชื่นใจจัง
ผมเคลิ้มตาจะปิด
ใกล้จะขึ้นสวรรค์นิทราชั้นเป็ดอยู่ร่อมล่อ
อยู่ๆไอ้เด็กเผือกมันก็จับผมพลิกหงายแล้วเริ่มซุกไซ้ลูบไล้ปลุกอารมณ์ผมอีกครั้ง
“อื้อออ อะไรอะเต๋า จะหลับละเนี้ย”
“ฟ๊อด ฟ๊อด อย่าพึ่งนอนน่า
ราตรีนี้ยังอีกยาวไกล”
เต๋ากดหอมกดจูบฟอนเฟ้นเนื้อตัวผมไปมาอย่างกะตุ๊กตาเด็กเล่น
นี่ใจคอจะไม่ให้นอนจริงๆใช่ไหม
“ต๋าวววววว พรุ่งนี้งานแปดโมง ลืมใช่ไหม”
ไอ้ตัวปัญหามองหน้าผมมือก็หยิกแก้มผมเล่นซะจนบู้บี้
“ไม่เอาอะ กว่าจะได้เจออีกทีเมื่อไหร่ก็ไม่รู้
หื้ม ไอ้อ้วน แก้มฟูอย่างกะ Marshmallow เลย งั้ม”
แว้กกกก เอาอีกแล้ววว ไอ้บ้านี่กัดผ๊มมมม ที่งานเค้าไม่ให้มันกินข้าวรึไงวะ
มันจะกลายร่างเป็นซอมบี้เร็วๆนี้ปะเนี่ย
เต๋าหยิบหมอนที่น่าสงสารใบเดิมมารองก้น
หนุนสะโพกผมให้สูงแล้วแทรกตัวเองเข้ามาตรงกลาง
“ต่อรอบสองกันนะจ้ะ น้องหนู Marshmallow”
อ่านเเล้วก็เมนต์กันบ้างนะเฮ้ย เล้าก็ได้ เด็กดีก็ดีนะจ้ะ
No comments:
Post a Comment