น้องชาช่าของผมกลับมาจากญี่ปุ่นแล้วครับ
คิดถึ๊งงงงงง คิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง อยากเจอ อยากฟัดแก้มลั่นๆ
อยากกัด อยากจูบจังเลยครับ ไหน มาโทรหาเค้าหน่อยดีกว่า
อยากได้ยินเสียงให้หายคิดถึง
“ตรู๊ดดดด ตรู๊ดดดด”
“ว่าไงต๋าววววว”
“กลับมาแย้วหยอ ^_^”
“กลับมาแล้วสิ ถามได้ ไม่งั้นจะรับโทสับได้ม๊ะ”
ดูมัน กลับมาถึงก็เกรียนเลย
“เออ กูก็ถามเป็นมารยาทแหละ เดี๋ยวจะไปหาที่บ้าน รอด้วย”
“เอ่อออออออออออออออออออ คือ ไว้มาวันหลังไหมอ่ะ”
“อ้าว ทำไมวะ คิดถึง อยากเจอเนี่ย”
“คือ แบบบบ เอ่ออออออ.............”
“เอ่ออะไรของมึง ทำไม”
“แบบ แบบ อาม่ามาหาอ่ะ เหนื่อยด้วยอ่ะ”
‘พี่คชา.....’
“เฮ้ย เสียงใครอ่ะ”
“สะ สะ เสียงอาม่า วันนี้ไม่สะดวก มาวันหลังแล้วกันนะ แค่นี้นะ กริ๊ก ตู๊ดๆๆๆ”
O_o
เฮ้ยยยย มันแม่งตัดสายผม อะไรของมันวะ แล้วทำไมอาม่าแม่งเสียงสาววิ้งเลยเนี่ย
ผมนั่งงงๆ เอ๋อเร๋ออยู่สักพัก ก็ตัดสินใจได้ เอาวะ อาม่ามาก็ดี
จะได้ไปฝากเนื้อฝากตัวเป็นหลาน(เขย)ซะเลย อิอิ เค้าคงไม่ถือสาหรอก
ว่าแล้วผมก็ลุกไปอาบน้ำแต่งตัวหล่อเลยครับ
แถมยังไม่ลืมที่จะแวะซื้อกระเช้าไหว้ผู้ใหญ่อีกด้วย เผื่อปีใหม่ไม่ได้เจอ
เพราะต้องพาหลานอาม่าไปเคาท์ดาวน์อีก นี่กะว่าจะจัดยาวๆ ให้ไม่ได้นอนเลยทีเดียว
เห่อๆๆๆๆ (คือผมหมายถึงร้องเพลงมอบความสุขให้แฟนๆแบบยาวๆจุใจน่ะครับ
นี่พวกคุณคิดอะไรกัน )
กว่าผมจะเริ่มออกเดินทางข้ามฝั่งเมือง (พูดซะเว่อร์ ก็แค่บางบอน555) ก็สายแล้ว
รถเลยไม่ค่อยติดสักเท่าไหร่ ไม่นานผมก็มาถึง แค่คิดว่าไอ้ดื้อมันจะทำหน้ายังไงตอนเห็นผมมาเซอร์ไพรซ์ก็ขำแล้วครับ
หึๆๆๆ
พอมาถึงที่หมายก็พบว่าหน้าบ้านคชามีคนยืนเต็มไปหมด
สงสัยคนงานจะเอาของมาลงที่ร้าน ผมเลยเคลือนรถเข้ามาเทียบแอบๆไว้ริมถนนไม่ให้เกะกะ
แล้วเดินหิ้วกระเช้าลงไป ทำท่าเท่ห์เต็มพิกัด แต่แล้วผมก็ต้องสะดุดกึก
เมื่อพบว่ามีใครคนนึงวิ่งโบกมือตรงมาที่ผม
..........................
.....................
................
...........
.......
ยูกิ
Kacha’s mind
และแล้ววันหยุดอันแสนสุขของผมก็หมดลงคับ ผมกับน้องๆกลับมาถึงเมืองไทยด้วยความรู้สึกสดชื่นปลอดโปร่งเพราะได้พักผ่อนเที่ยวเล่นอย่างเต็มที่
คิดถึงหม่าม๊าจังเลย มาถึงก็กอดๆจุ๊บๆหม่าม๊า นี่ซื้อของมาฝากหม่าม๊าด้วยฮะ เยอะแยะเลย
แกคงเหงาแย่ ไปกันหมดทั้งลูกทั้งหลาน กลับมาจะกวนหม่าม๊าให้เบื่อเลย
วันนี้ยูกิจะแวะมาหาที่บ้านด้วย พอดีเค้าฝากให้ผมหิ้วของกลับมาให้เค้า
มีแต่ของกินกะเครื่องสำอางค์ทั้งนั้น เข้าใจเค้าแหละคับ คงจะคิดถึงญี่ปุ่น
ผมเลยหอบกลับมาให้ซะหน่อย พอเค้ารู้ว่ามาถึงแล้วก็ดีใจใหญ่ รีบขับรถมาหาผมที่บ้านแต่เช้าเลย
มาถึงก็คุยจ้อ ชวนกินขนมโน้นนี่ เค้ายังน่ารักเหมือนเดิมเลยอ่ะ ยิ้มเก่ง ร่าเริง
แต่เดี๋ยวนี้ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้น พวกผมคงโตขึ้นกันแล้วจริงๆสินะ
ส่วนเต๋าก็โทรมาหาคับ บอกจะมาบ้าน ผมก็คิดถึงมันนะเนี่ย
แต่เดี๋ยวค่อยแวะเอาของฝากไปให้มันทีหลังดีกว่า คือไม่ใช่อะไรนะ
กลัวมันจะมาเจอยูกิแล้วงอแงนะสิ ขนาดเมื่อก่อนตอนออกจากบ้านแมคใหม่ๆ
ผมแค่ไปงานวันเกิดยูกิแล้วไม่ได้บอกมันนะ โหยยย พ่อเจ้าพระคุณเธอกระฟัดกระเฟียดทำอย่างกะเรื่องร้ายแรงคอขาดบาดตาย
ไอ้เราก็อุตส่าห์ทวิตซะมุ้งมิ้งงุ้งงิ้งไปง้อมันว่า
”ฝันดี เด็กชายเต๋าเอ๋อ”
แต่คุณเธอกระแดะตอบกลับมาเป็นภาษาอังกฤษ
“Good
night bro c u.”
คือ ห่างเหินโคตร ไม่พอ ยังโพสเพลงประชดประชันในทวิตเตอร์อีกตั้งหลายเพลง
ประมาณว่าพ่อเธอน้อยอกน้อยใจซะเต็มประดา ร้อนเอาถึงผมต้องซื้อขนมไปง้อมันถึงบ้าน
นวดให้จนปวดมือ ห่มผ้า ตบตูด นอนกอดอีกทั้งคืนกว่าพ่อคุณเค้าจะอารมณ์ดี
ขนาดตอนนั้นยังเป็นแค่ at loveธรรมดาๆกันเองนะ (แต่ตอนนี้ยกระดับขึ้นมาเป็น
at loveeeeeeeee—ขั้นกว่า555) เอาเป็นว่า คือมันไม่ต้องรู้นะ ดีละ
เดี๋ยวจะนอยด์ไม่เข้าเรื่องอีก ช่วงนี้ยิ่งขี้น้อยใจอยู่
กิมาเที่ยวเล่นบ้านผมได้สักพักเค้าก็ลากลับ ผม, หม่าม๊า,ป้านกและพวกคนงานในร้านที่เป็นแฟนๆของกิเลยเดินลงมาส่งที่หน้าบ้าน ผมเห็นรถสีขาวแว๊บๆอยู่ไกลๆ แต่คิดว่าเค้าคงมาหาคนข้างบ้านอะคับ
ไม่ได้สนใจอะไร ก็รถสีขาวในประเทศไทยนี่ มันมีตั้งกี่ล้านคันกันล่ะ คงไม่บังเอิญขนาดนั้นหรอก
แหม แต่สักพักคับ พอผมเห็นสิ่งมีชีวิตสว่างๆเดินแต่งตัวเท่ห์ เซ็ตผมตั้ง
ใส่แว่นตาดำ หอบข้าวของถุงเบ่อเร้อลงมานั่นล่ะ ................
“ชิบหายแล้วกู”
อ้อ ผมไม่ได้พูดออกไปหรอกนะคับ คือแบบ กูนี่ตัวเกร็งขากรรไกรไม่ทำงานแล้วตอนนี้
ผมได้แต่ยืนอ้าปากค้างมองดูกิวิ่งดีใจโบกไม้โบกมือไปหามนุษย์หลอดไฟเดินได้โน้นน่ะ
โอยยยย ถ้าดวงกูจะชงขนาดนี้ มึงมาช้ากว่านี้อีกสัก5-10นาทีก็ไม่เจอกันแล้วป่าววะ ตีนมึงจะหนัก
เหยียบคันเร่งแรงเพื่อ ตายยยยย กูตาย ToT
“หม่าม๊าหวัดดีครับ”
เต๋ายังมือไม้อ่อนเหมือนเดิม หล่อก็หล่อ มารยาทก็ดี แหมะ แฟนใคร .................ยังนะ
กูยังจะมีอารมณ์ชมมันอีก ไม่ได้รู้ชะตาตัวเองเอาซะเลยว่ามันใกล้จะถึงฆาตเต็มที
“เอ้าเต๋า มาได้ยังไงลูก
วันนี้เด็กเอเอฟมากันหัวกระไดบ้านไม่แห้งเลยดูสิ ละนั่นหอบอะไรมาน่ะ เยอะแยะเลยลูก”
หม่าม๊าค้าบบบ หัวกระไดบ้านไม่แห้งนี่เค้าใช้กะลูกสาวป่ะ
ละดูไอ้เต๋ามัน ทำหน้าตึงๆ แต่ฉีกยิ้มแบบฉบับดารากลับไปให้แม่ผมกับกิที่ยืนยิ้มดีใจอยู่ข้างๆ
คือทุกคนดีใจที่ได้เจอมันคับ ยกเว้นผมเนี่ย ฮือ หน้ามันโหดอย่างกะมาเฟียแล้ว
มีใครสังเกตเห็นบ้างหม้ายยย
“อ๋อ ซื้อมาสวัสดีปีใหม่อาม่านะครับ กลัวว่าจะไม่มีเวลาช่วงนั้น”
“โห ยังอุตส่าห์คิดถึงอาม่าด้วย ถ้าได้ไปเดี๋ยวหม่าม๊าจะขนไปให้อาม่าละกันนะ”
“อ้าว แล้วตอนนี้อาม่าอยู่ไหนเหรอครับ”
“อาม่าก็อยู่โคราชนู้นสิลูก เอ้อ ใช่ แต่เดี๋ยวลุงกลับบ้านพอดี ให้เค้าหิ้วไปก่อนเลยแล้วกัน
แกจะได้ได้รับไวๆ อาม่าคงดีใจที่เต๋าอุตส่าห์คิดถึงคนแก่ ขอบคุณมากนะลูกนะ”
หม่าม๊า ไปบอกมันทำม้ายยยย ฮืออออ TTvTT
ยังคับ แกยังไม่หยุด หม่าม๊าพูดอะไรจ้อยๆไปเหอะ
ลูกว่าไอ้เต๋ามันไม่ฟังหม่าม๊าแล้วล่ะ ตามันจ้องหน้าลูกจะกินเลือดกินเนื้อแล้ว นี่ขนาดใส่แว่นดำอยู่
ผมยังเห็นชัดเลยคับ ฮืออออ หม่าม๊าช่วยด๊วยยย ลูกกัววว
“อ้าวพี่คชา เหงือออกเยอะแยะเลย
ออกมานอนห้องแอร์แป๊บเดียวก็เป็นงี้แล้ว คุณหนูจริงๆ มา เดี๋ยวกิเช็ดให้”
ยูกิเอื้อมมือเอาผ้าเช็ดหน้ามาซับเหงื่อให้ผม กิเคยน่ารักอ่อนโยนยังไง
ก็ยังเป็นเหมือนเดิมเลยคับ แต่พอผมเหลือบไปเห็นหน้ามาเฟียโหดเท่านั้นล่ะ
ผมคว้ามือยูกิออกจากหน้าแทบไม่ทัน
“อ้าวลูก ไปจับมือถือแขนน้องได้ไง เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า น้องจะเสียนะ”
แว๊ก ผมลื๊มมมม มัวแต่ดูหน้าเต๋าเลยเผลอจับมือยูกิไว้ซะแน่น
กลัวน้องจะยกขึ้นมาเช็ดให้อีก ผมงี้รีบปล่อยอย่างไว ยูกิยิ้มทำหน้าเขินๆ
หม่าม๊ากับป้านกก็หัวเราะกันอารมณ์ดี
ส่วนผมนะเหรอ หน้านี่คงหดเหลือสักสองนิ้ว ผิวก็คงจะซีดแล้วซีดอีก
ก็ดูรังสีอำมหิตที่ปล่อยออกมาเป็นเงาดำทะมึนรอบตัวคุณเต๋านั่นสิ กูว่า
งานนี้กูตายยยย เค้นท์เอ้ย ฝากดูแลหม่าม๊าด้วยนะ เฮียทำประกันชีวิตไว้แล้ว
ไม่ต้องห่วงว่าจะลำบากนะน้องเอ้ย TTVTT
“กิไม่กวนแล้วค่ะ พี่คชาเข้าบ้านไปเถอะ ร้อนแย่เลย เดี๋ยวกิกลับแล้วค่ะ
ขอบคุณนะคะ พี่เต๋า ดีใจที่ได้เจอนะ สู้นะ”
ยูกิร่ำลาทุกคนแล้วก็ขึ้นรถจากไป
“งั้นเต๋ากลับด้วยเลยละกันครับ”
“อ้าว ไม่เข้าบ้านก่อนเหรอลูก คชาซื้อขนมกลับมาเยอะแยะเลย ชิมหน่อยไหม”
“ไม่ละฮะ เค้าคงเหนื่อย ผมขอตัวกลับเลยดีกว่า ไว้วันหลังผมมาใหม่ครับ”
เต๋ายังคงนอบน้อมไปลามาไหว้เหมือนเดิม ร่ำลาเสร็จ
ขายาวๆของมันก็เดินจ่ำๆกลับไปที่รถไวๆ โดยที่ไม่ชายตามองมาทางผมเลยสักกะนิด
ตายคับตาย มันโกรธ.....มากด้วย
“หม่าม๊า เดี๋ยวลูกมานะ”
ไม่รอแกอนุญาตหรอก ผมนี่ชารจ์ตัววิ่งตามหลังไอ้เผือกไปอย่างไว โห นั่น
มันไม่รอผม ขับรถออกตัวไปเลยคับ ผมรีบคว้าที่จับประตูกระชากเปิดออก
เต๋าเบรกรถสะดุกกึก
“ปะ ไปด้วย”
เต๋าไม่ตอบแต่ผมก็ไม่สนแล้วคับ ผมตอนนี้ซึ่งหอบจนตัวโยน ถือวิสาสะยัดตัวเองเข้ามานั่งในตำแหน่งประจำของผม
เหลือบไปมองหน้าคุณเจ้าของรถแบบหวาดๆ อึ๋ยยย หน้ามันงี้ ตึงๆนิ่งๆ ไม่พูดอะไรสักคำ
แต่ก็ยอมขับรถต่อไป(ล๊อกรถให้ด้วย) เอาเป็นว่ามันไม่ถีบลงรถตอนนี้ก็สำเร็จไปได้เปาะนึงแล้ว
เดี๋ยวค่อยๆง้อก็แล้วกัน ก็งานนี้ผมนี่ผิดเต็มๆ
นั่งในรถมาได้สักพัก แอร์รถออกจะเย็น แต่ผมงี้เกร็ง เหงื่อแตกไปทั้งตัว
เอางี้ เปิดเพลงผ่อนคลายกันดีกว่า ไหนมีไรฟังบ้าง
ผมกดเปิดวิทยุเปลี่ยนคลื่น หาเพลงที่ชอบ
กะว่าให้มันฟังจะได้ผ่อนคลายลงหน่อย แต่อยู่ๆแขนขาวๆก็เอื้อมมาจิ้มปิดวิทยุซะแรง
ฮืออออออออ น้องวิทยุจ๋า พี่ชาขอโตดดดด พ่อเค้าไม่ชอบฟังเพลงนี้ก็บอกกันดีๆก็ได้
เดี๋ยวปิดให้
“อะ เอ่อ ต๋าววว นี่จะไปไหนเหรอ”
ชวนคุยคับ วิชาว่าด้วยการง้อ101 เราต้อง break the ice ก่อน iceก้อนเบ้อเร่อเลยวันนี้
“กลับบ้านสิ”
แง๊........ เสียงโหดด้วย คือกูรู้แล้วว่ากลับบ้าน แต่ทำไมมาทางนี้
แต่กูไม่ถามมึงแล้วววว เอาเลยคับ จะพากูไปฆ่าหมกป่าที่ไหนก็เอาเลยเพื่อนเอ้ย T_ T‘’
โชวเฟอร์หน้าเหี้ยมขับมาได้สักพักผมก็บางอ้อ เต๋าขับรถมาบ้านใหม่นั้นเองคับ
เจ้าตัวเดินลงไปเปิดประตู เอารถเข้าไปจอดแล้วก้าวลงจากรถเข้าบ้านไปเลยไม่ชวนผมสั๊กกะคำ
แหมะ แต่เราไม่รอมันชวนหรอกคับ เราหน้าด้าน ผมงี้รีบวิ่งตามเข้าไปอย่างไว
โห บ้านสวยอ่ะ เห็นครั้งที่แล้วยังสร้างไม่เสร็จดีเลย ตอนนี้ของยังกระจัดกระจายอยู่เลยคับ
อยากจะช่วยเอาของออกจากถุงมาจัดให้จัง แต่ผมไม่มีเวลาหรอก ก็ต้องรีบเดินตามเต๋า ซึ่งเดินนำโด่งเข้า(มารู้ที่หลังว่าเป็น)ห้องนอนไปโน้นแล้ว
กลัวมันแกล้งล๊อกประตูไม่ให้เข้าอะจิ ฮืออออ
เต๋าทิ้งตัวลงบนเตียง อิงหมอนพิงหัวเตียงแล้วยกมือถืงขึ้นมาเล่น
พอผมเดินเลียบๆเคียงๆจะไปนั่งข้างๆ พ่อก็ส่งสายตาพิฆาตมาทางผม โอเค
เต๋าคงหวงเตียงใหม่ ไม่นั่งก็ได้คับพี่ แต่เก้าอี้ก็ไม่มี ซื้อให้มันสักตัวดีมะ
วุ้ย นั่งพื้นก็ได้
ผมนั่งทับส้นสงบเสงี่ยมเจียมตัวอยู่บนพื้นทำหน้าสำนึกผิดสุดชีวิต
กะว่าเดี๋ยวมันคงใจอ่อนแหละ น่าจะเอาของฝากที่บ้านมาง้อมันด้วย โอ้ยยยย
ทำไมกูไม่หยิบติดมือมาวะ
อะ นั่น เต๋าวางโทรศัพท์ลงแล้ว .......อ้าว
ดันหันไปหยิบหนังสือมาเปิดอ่านซะงั้น หน้าผมมันก็ไม่มอง โอเค ได้คับ มันไม่คุย ผมชวนคุยเอง
“เอ่อ ต๋าวววววว”
“...................”
“บ้านสวยจังเลยอะ ช๊อบ ชอบ”
“....................”
โอเค มุกชมบ้านคงไม่work เราเข้าเรื่องเลยละกัน
“คือ ขอคุยด้วยหน่อย”
ทำตาละห้อยสุดชีวิต เฮ้ย มันมองหน้าผมแล้วเว้ย
“มีไรว่ามา”
แว๊กกกก เสียงโหด อึ้ยยย
“คือ กูขอโทษที่ไม่ได้บอก น้องเค้าแวะมาเอาของที่ฝากหิ้วไง
แป๊บเดียวกะว่าเดี๋ยวเสร็จก็จะมาหาเต๋าแล้วเนี่ย”
จริงๆปล่าวหรอกคับ ผมนี่ง่วงจะตาย กะว่าจะนอนอืดแม่งทั้งวันเลย
“ก็ไม่เป็นไรนิครับ คุณจะทำอะไรก็เรื่องของคุณเลย ผมมันจะไปว่าอะไรได้”
นั่น มาแล้ว ไอ้พูดเพราะ ไซโคผมเนี่ย เวลาพี่ท่านกริ้วทีไร
ทำห่างเหินใส่ผมทู๊กกกที
“คือ นี่ซื้อขนมมาฝากเต๋าเยอะแยะเลยนะ แต่พอดีไม่ได้หยิบมาด้วยอ่ะ
มีของขวัญเซอร์ไพรส์ด้วยนะ เต๋าต้องชอบแน่เลย อยากเห็นไหมมม”
หยอดไปคับหยอด เอาของมาล่อเด็กเอ๋อ
“.........................”
เอ๊ะ ได้ผล............................................................................................................................................................ซะที่ไหน
ไอ้เต๋าหันขวับ ชันตัวขึ้น เอี้ยวขาลงมาวางบนพื้น ขยับนั่งตรงขอบเตียง จ้องหน้าผมเขม็ง
พูดเสียงเข้ม
“คิดว่าเต๋าอยากได้เหรอของน่ะ นี่กูคิดถึงมึงนะ กลับมาก็อยากจะรีบไปเจอ
ไม่ได้เจอกันมากี่วันแล้ว อยากเห็นหน้ามึง มึงเข้าใจไหม มึงเคยคิดถึงกูบ้างไหม เคยรักกันบ้างไหมวะ”
เปลี่ยนจากโหมดสุภาพมาเป็นโหมดมึงกูแล้ว ไวแท้พ่อ ฮือ
“TvT................”
“ แม่งแล้วยังมาโกหกกันอีก นี่เห็นกูเป็นอะไร ถึงกับเอาอาม่ามาอ้าง
แม่ง”
“บะ เเบบ ตอนนั้นมันคิดไม่ออกนิ คิดถึงเหมือนกัน รักด้วย จริงๆนะ
เลยไม่อยากให้เต๋าคิดมากไง ขอโทษน๊า ให้ทำอะไรก็ยอมทุกอย่างเลย จะไม่ขัดใจเลยอ่ะ”
นี่ผมเทหมดหน้าตักเลยอ่ะ พี่จะให้ผมนวดจนนิ้วหลุด จะกอด จะฟัด
จะกดผมสักกี่ครั้งก็ได้ คือวินาทีนี้ ยอมเอาตัวเข้าแลกละคับ
ไหนๆก็เสียตัวให้มันไปละนิ กัวไรวะ นี่ง้อแบบแมนๆเลย
“ยอมทุกอย่างจริงเหรอ”
เต้าพูดเสียงเย็น ผมงี้เสียวสันหลังวาบ
“จะ จริงสิ ถ้าเต๋ามีความสุข”
“ถ้าได้จริงนี่...........มีความสุขแน่คชา”
“แล้ว........................”
“ชาใช้ปากให้เต๋าได้ไหมละ”
อ่านเสร็จเเล้วตามไปเมนต์ให้เราในเล้าด้วยนะ จุ๊บๆ
No comments:
Post a Comment